NTC2-Narrative Report

2:09 na ng madaling araw. Naninigas na ako sa lamig ng aircon. Hindi na ako dinapuan ng antok dahil sa naka-idlip naman na'ko kanina. (sanadali nga patayin ko muna aircon..san ba yung kutsilyo?)

Katatapos ko lang gawin ang narrative report namin sa NSTP. kinareer ko kasi ang paggawa. Pero kahit na magkanda puyat-puyat ako sa paggawa nun, worth it naman dahil sa experience. Kasalukuyan akong nakikinig ng pupils "nasaan ka" o "nasan ka" basta yun ang title.

hmm...NTC2 which stands for National Training Civic Welfare kung hindi ako nagkakamali, alam ko may welfare pa yun. 2 dahil tapos na ako sa 1. Una inis ako sa NSTP. Sa tingin ko kasi dagdag lang 'to sa pahirap nitong college. Pero nung aking namang napagtanto, hindi naman pala ganoon.

Habang papungas-pungas pa ako dahil kagagaling ko lang sa "idlip" (kung matatawag nga yung idlip dahil pakiramdam ko pumikit lang ako) hindi ko talaga alam kung paano sisimulan ang narrative report ko na final requirement sa nstp ko. Iniisip ko na aksaya oras lang 'to. Magpa-finals na nga lang, nagdagdag pa ng gawain kaya inis talaga ako kanina. Pero nung masimulan ko na ang pag-kwento, ngayon ko lang na-realize ang ikinaganda ng curricular na yun.

~o~

NTC1-

Bwisit ako! (bwisit o bwiset?) o basta inis ako. Puro discussion lang kami about good manners and right conduct. Hindi ako o kami naging ganoong ka-expose sa barangay. Kung tutuusin kumain lang kami sa tusok-tusok ng klasmeyt ko nung mga araw na ng barangay kami dahil halos wala naman kaming ginagawa. Hindi ganoon ka-prepare ang prof ko. Hindi pa ganoon nakakapag-check ng attendance o sabihin nating hindi kami nasusubaybayan. pakiramdam ko pumunta lang kami doon kasi andon yung friend nya. Para lang may masabi na may barangay kami yung malapit na at yung may kakilala sya, kaya yun ang pinuntahan namin.

Did i make a difference to others?

Ewan ko.Actually ang focus ng NSTP namin sa for community service at hindi pang literacy! Iba ang NTL sa NTC pero yun ang pinasok namin nung NTC1. Kaya nawalan ng kabuluhan ang pinaka-purpose ng NSTP. Hindi ko rin nagustuhan, Hindi ko na-enjoy at wala akong na-discover which I can say to myelf "sana" na nabago nito ang pananaw ko sa buhay.

Naging mind set ko "NSTP is just a waste of time!" Pramis! masama na ang dating kung masama pero ganun talaga pakiramdam ko sa NTC1 ko.

~o~

2nd 1st sem- NTC2

"NSTP na naman!" sabi ko sa sarili ko.

"Pagtitiyagaan (pag-ti-ti-ya-ga-an ano ba yan nabubulol na ako!) ko na lang tutal last NSTP ko na ito!" dagdag pa yan nung sinabi ko sa sarili ko. Hindi kasama ang naka-parenthesis ngayon ko lang sinabi yun.

Kung ano ang kawalan ng kabuluhan sa akin nung NTC1 ngayong NTC2 naging ok! Masaya...oo na mahirap.

Ang prof namin ay talagang pursigidong makatulong. Pursigido rin syang tuparin ang purpose ng NSTP. Which i think ang purpose nitong NSTP is not just to help but to make a difference to at least anybody kahit hindi mo magawa na everybody basta at least anybody na sa tingin mo kaya mong makatulong. To make a difference not just to others but also to yourself. Hehehe...yun ang gusto ko. Ang pinaka-importante kasi sa akin ang application hindi yung basta naka-stock lang sa mind na parang tipong alam mo na dapat tumulong pero hindi mo magawang tumulong. Ano yun? ayoko ng ganoon! Gusto ko yung tipong kahit alam mong sa kokonting maio-offer mo ay malaking impact na yun sa tinulungan mo.

Ganoon nga ang nagyari sa NSTP ko ngayon. Wow tuwang-tuwa ako. Ewan ko lang sa iba kung nag-enjoy kasi nung mga nabasa kong narrative report na "bored" lang daw sila.Wala raw kwenta. Sa bagay kanya-kanyang pananaw at reaksyon yan pero ang sa akin kahit dagdag 'to sa time, kahit nakukulangan na ako ng oras sa pahinga, natuwa ako. Masaya ako dahil may natutunan ako.

Unang experience ko sa NTC2 nung hindi pa nagbabarangay, naranasan kong makipag0usap sa prof ko one on one break time namin. Hindi ko na tinake ang break ko dahil ang 15 mins na binigay ay ubos na sa pagbaba mo pa lang ng hagdan. Pano pa kaya sa kakainan mo? kaya hindi ko na ti-nake. Pihado ko nainis ang prof ko nun dahil matanong ako. Bukod sa matanong ako mukhang ...ay hindi pala mukha, talagang hindi ko na sya napag-take ng break nya. Malay ko ba! hindi ko naisip yun sa kakatanong ko. Kaya naman nung nag-resume na ang klase, special mention ako although hindi binanggit ang pangalan ko pero alam kong ako yung tinutukoy nya.

Tinanong ko nun ay yung sa plano namin for "adopt a family project"

Pangkabuhayan. Just a simple "pagkakakitaan" like banana cue, turon, polvoron (nabubulol na naman ako, nakakailang erase na ako ng word na yan dito. Basta yun na yun.alam mo na yan pag nabasa mo. tama naman ata spell ko eh) at kahit ano na pwedeng mabenta. Humaba ang discussion naming dalawa tungkol lang sa magiging plano ng grupo namin. Masyado kasi akong acting leader kahit hindi naman talaga ako ang leader. Wala rin naman kasing nag-piprisinta kaya ang makapal ko ng mukha ang nag insist na ako na ang leader ng grupo.

Sabi ng prof ko nung balik discussion na:

"May naka-usap ako. One of your classmate, hindi ko na babanggitin kung sino sya basta sasabihin ko na lang ang pinag-usapan namin habang tine-take nyo ang break nyo..."

So yung mga klasmeyt ko walang ideya kung sino yun dahil wala talagang natira sa room kundi ako lang at prof ko. At wala na rin dapat akong ipag-isip pa kung sino pa ang taong yun dahil ako lang naman ang naka-usp nya.

"Gusto kong i-share sa inyo dahil alam kong makakatulong sa inyo..." ang ganda ng opening kung tutuusin, pakiramdam ko bibida na ako.

"Sinabi nya sa akin kung pwede raw ba ang kabuhayan like (yung sinabi kong ititinda sa taas yun na yun) eh hindi pupwede yun! Baka ang pamilyang pinuntahan nyo ay mas may alam pa tungkol sa pagbenbenta edi naphiya pa kayo! Hindi pwede yun dahil hindi naman kayo naka-attend ng seminar o kung ano pa man tungkol sa pagbi-business kaya hindi pwede yun!"

Anak ng yan! lokong yun! buti na lang walang nakakalam na ako yun! Palibhasa kasi hindi ko pinagtake ng break nya kaya ginantihan ako! Hiyang-hiya ako kaya umisip na langh ako ng ibang plano. Makalipas ang ilang linggo,Bago kami pumunta ng brgy sya na mismo nag-insist na kailangan may magbenta raw. Inisip ko:"kala ko ba h'wag yung ganun dahil baka mapahiya kami sa pagtuturo tapos ngayonsinasuggest mo!"

Bagamat wala akong pruweba pero may kutob talaga ako hanggang ngayon na ginanun nya ako dahil hindi ko sya pinag-break.

~o~

One thing na naging dahilan kung bakit nagustuhan ko ang nstp 2 ay dahil sa exposure ko sa brgy. Ang sarap maktulong kahit sa konting bagay lang. At ang pinakamasaya pa dun ay yung magkaroon ka ng kaibigan na mga bata na parang ang naging turing sa'yo nung mga batang iyon ay kapatid. Sus! kulang na lang malaglag ako sa kinauupuan kong manipis na kahoy dahil sa kakayakap at kandong sa akin. Parang kala mo nangangampanyang mga pulitiko sa mga mahihirap ang naging itsura ko. Masyadong naging makamasa ang dating. Pero ang saya ng pakiramdam kahit puro talsik ng ambon yung mukha ko sa tapat ng mataas at nakaasilaw na liwanag ng araw bale wala na lang sa akin. Buti nga hindi naisipan ng mga batang iyon na halikan ako dahil kahit bata yun papatulan ko yun. Di bale nang matalsikan ng mga ambon nyang laway h'wag lang manghalik! Pero buti naman hindi nangyari yun!

nakaka-aliw silang kasama. Madaling mauto kung tutuusin. Madaling mauto dahil...nung nagpapabili sila sa akin ng ice cream sinabi ko:

"wala akong pera....kung ibibili ko kayo, wala na akong perang pauwi sa bahay. Pag hindi ako nakauwi ng bahay magaalala sa akin yung mga magulang ko"

effective. Sumakay sila dyan. Tinigilan na nila ako sa pangungulit na ilibre ko sila ng ice cream halangang 6.00 pa ata o 5.00. Ilan silang lahat...10 pa atang bata na nakapalibot sa akin. Para ngang nangangampanyang pulitiko na nakikita mo sa T.V na kala mo ang daming natulungang tao. Ganon ang naging itsura ko talaga. Gustuhin ko man kasi ibili sila ng ice crem na yun eh wala talaga akong pera. Totoo ang sinabi ko sa taas. Pag nilibre ko sila hindi na ako mamakakauwi. Hindi ako nagsinungalin ng dahil bad yun! Dapat maging good model o role model ka sa mga bata.

~o~

Ang natutunan ko nitong nstp 2 which i think may na-discover talaga ako is yung how to be contented on what you have. Nakita ko sa mga bata kung gaano sila kasaya ng abutan sila ng kendi. Kung gaano sila kasya ng mabigyan sila ng attensyon ng isang taong kagaya ko. Actually, hindi naman sa pagbubuhat ng sariling bangko pero ang ibang klasmeyt ko sa nstp ang layo ng loob nila sa mga bata. Ni hindi nga nila ako sinamahan nung maraming batang naka-umpok sa akin. Wala lang dedma lang sila. May nagsabi pa sa akin..."ok ka pa dyan?!"

Parang ang dating tuloy sa akin, bakit kailangan nya pang itanong yun. Bata lang itong kasama ko. ang saya ngang kasama at ka-kwentuhan. May dahilan ba para hindi ako maging ok? Kung sa bagay kasi hindi ko naman sila masisisi kung hindi sila ganoon ka "masa" sa mga bata. Parang ang purpose lang nila is for the sake of grade and for appreciation, acceptance help o kung anu pa man.

~o~

The only thing which I think i will treasure the time that I have been there. Lahat, ang dami kong natutunan. Ang dami kong na diskubre sa sarili ko at sa buhay ng tao. Doon ko nabigyan ng proof na ang kahirapan ay hindi sagabal to achieve your dreams. To be happy. Palaisipan kasi sa akin ang katanungang "paano malalaman na masaya kang talaga?" "Ano ang kaligayahan?" Isang sagot doon na natuklasan ko is pagiging kontento mo sa kung anong meron ka at appreciation. Ang saya talaga kapag may tanong ka sa sarili mo tapos nasagot ng ganoong experienced ang saya talaga. Para sa akin parang iyon ang totong knowledge. totoong learnings. Hindi kailangan ng maraming discussion dahil dito ay application kaagad tapos habang ina-apply mo, you are discovering something, learning and gaining knowledge at the same time developing your inner self. Ang saya at nakakatuwa ang malaman at marinig ang mga buhay-buhay ng mga tao. Ito ang nilagay ko sa narrative na ginawa ko kanina.

~o~

Tapos na ang NSTP ko. Masaya ako na bago pa man natapos 'yon may magandang nangyari at naging makabuluhan na meaning ng NSTP sa akin.

Parang "NSTP is one way to start a new beginnings of one's life"

Goodbye na sa 2nd year 1st sem...

antok na ako...ngayon pa lang ako matutulog...

=mimi=