This is my blog......

Nung una, hindi ko talaga alam kung bakit o anong dahilan kung bakit ko naisipan magkaroon ng blog. Iniisip ko nung makailang palit na in ako ng blog noon, siguro na inggit lang ako, natuwa o nag-inarte lang kaya naisipan ko mag-blog. Isa pang dahilan na dati kong naisip noon ay yung gagawin kong "diary" ang blog ko which is hindi ko napagtyagaan magkaroon sa buong buhay ko!

Diary...blog...But now i think i know the reason why??


----------------------------------------------------------------------------------------

Diary is different from blog although parehas silang nanggaling sa utak mo at nagku-kwento ka. They are the same in a way of telling your feelings or emotions, experiences (mapa-happy moments pa yan o sad, yun na yun!), telling secrets (pero hindi na yun magiging secret dahil may makakabasa rin ika nga: "walang sikreto ang hindi nabubunyag") then etc...etc.. What makes a blog different from diary?... siguro..ay hindi na pala siguro, obvious na pala talaga na ang blog ay nasa web- high tech samantalang ang diary "manual" di-sulat ka lang!


----------------------------------------------------------------------------------------


When i read my previous post in this blog, nakakatuwa dahil parang pala akong baliw! Kumakausap ka ng invisible na tao. Pero ang maganda dun, nalalabas ko ang nasasaloob ko. Dito ko nashe-share ang mga kabaliwan sa isip ko. Ang kawirdohan ko. Ang karanasan ko. At higit sa lahat ang kagaguhan ko!

Hehehe...nakalimutan ko, dito nga rin pala ako unang nagmura but correction...at least hindi pa verbal pero dito ako natuto! hehehe..



----------------------------------------------------------------------------------------

Sa Blog ko rin na ito nalalaman ang tunay na ako na walang pagkukunwari sa ugali.

Anak ng yan! Sa bawat taong nkakaharap sa bawat araw na lilipas sa buhay mo, dapat marunong kang maka-adapt! Alam mo rin dapat kung paano sila pakikibagayan para wala nagiging problema sa pakikisama. Iniisip ko nga, basta't pumapasok ang salitang "pakikisama" o "pakikibagay" hindi dapat nawawala o nakakalimutan ang baon mong maskara. But i'm not saying na sa bawat nakakasalumuha mo, kailangan mo nito dahil lumalabas pa rin naman ang totoong ugali mo, yun nga lang, still, you must know your limitation to others. Kailangan mo rin i-analyze angmga situation before you act or go in making a decision.

(parang nawala ako sa topic?...)

Walang pagkukunwari...Korak!


----------------------------------------------------------------------------------------

Dito sa blog, ako ang tipo ng taong maraming nasasabi, malalim, hindi ako mabait, marunong ng magmura kaya masasabi kong BAD!, at may kabaliwan. Sa totoo lang, Having a blog or should I say reading someone's blog is also reading one's mind. (parang naguluhan ako dun!) Pero totoo kung na-gets mo na ang idea ng pagkakasabi ko..Kaya kung bakasakaling may mapadaan at may nakabasa ng ilang mga post ko dito, hindi siguro kapani-paniwala na ako ang nagsulat dahil hindi ang tipo ko ang ganun magsalita.


hmm...siguro ang masasabi ko lang, ang blog na ito ang syang laman ng isip ko. Kaya kung hindi ganoon kaganda ang mga pinagsasabi ko, kung medyo "bad" ika nga...Ganoon talaga ka-demonyo ang isip ko. Hindi ako kasing buti ng iniisip ng iba. Pero hindi ako ganoon kasama mag-isip sa pagkakalarawan ko dito sa sarili ko. I still try to be even. I should make everything in balance. Kumbaga sa accounting, yan talaga ang trabaho ko, kaya sa tingin ko dapat lang talaga na mapunta ako sa course na yun!


---------------------------------------------------------------------------------------

Anything that I want to say, I will just post here in my blog. Wala lang...kahit walang kwenta kung minsan, ok lang. Kung ganoon naman kasi nasa isip ko, why not to post, di ba?

Desisyon ko na yun. Sa ngayon, marami kasing nangyari sa akin nitong mga nakalipas na araw. Marami akong gustong i-post. But before i-post that, i want to make sure na lahat ng sinasabi ko dito is just my opinion, my observation, and my ideas and thoughts. Nagbabalak na rin kasi akong sabihin ito sa iba. I love my blog and I also like others to read my thoughts. Sharing ideas, if ever. But if ever there is so much foul words indicated in some of my thoughts ( if ever) just never mind it. Enjoy na lang ng mga mambabasa ang murahan, kakulitan, kawirdohan at kabaliwan ko dito sa blog ko.

----------------------------------------------------------------------------------------

I want to start again my blog without any hesitation or doubts in saying something this...or that. Akin naman ito...utak ko yun, isip ko yun. Respect is my policy. Acceptance also will do. Understanding my words and thoughts (mas ok yun!). Last but not the least, Critization, sharing ideas, opinions, suggestions, or any comments are not prohibited in this blog. Libre lahat magsalita, yun ang gusto kong maging atmosphere ng blog ko. Ayoko nga lang yung may mang-aaway! Gusto kong maging malaya...naks! Sabi nga sa isang sloga:" Set your spirit free! "


----------------------------------------------------------------------------------------

Sa ngayon ito na muna ang i-popost ko. Wala kasi akong magawa kanina (kahit na marami pa akong assignment) na-isip kong maganda ilagay sa blog ang mga lesson na binabanggit ng mga prof ko. Nakakatuwa...sana nga ma-post ko lahat.



Anyway, See you soon!





=mimi=


P.s.

Promise magiging matino na ito....