Speech...
public speaking
–noun
1.the act of delivering speeches in public.
2.the art or skill of addressing an audience effectively
~o~
–noun
1.the act of delivering speeches in public.
2.the art or skill of addressing an audience effectively
~o~
Noong 3rd year high school pa ako nagkaroon kami ng ganitong klase na activity sa school. Isa-isa kaming pinabigkas sa harap ng klase ng prof kong kilala sa tawag na “Sir Doods”. Ang piyesa na ni-recite namin noon ay ang popular speech ni Abraham Lincoln na “The Gettysburg Address”!
~o~
Third year college na ako ngayon at di ko akalaing nagkaroon na naman ako ng pagkakataong makapag-deliver ng speech sa harap ng klase. Nagkataon lang kaya na o tinadhana?? Parehas na 3rd yr… o_O hehehe…
Isa sa mga naging final requirements ko sa subject kong “speech” ang public speaking. Hindi naging madali ang lahat dahil hindi yun instant speech gaya nung 3rd yr high school ako na kakabisaduhin na lang at ide-deliver sa harap. This time, kami mismo ang pinagawa ng sarili naming speech na ire-recite sa harap ng klase.
Nung sinabi sa amin yun, kala ko magiging madali lang, pero hindi pa rin pala talaga. Una sa lahat, hindi ko alam kung paano sisimulan. Pangalawa, hindi ko masimulan dahil may mga nangyari pa sa eskwelahan na yun ang mas binigyan ko ng pansin na gawin.
Naging gahol ako sa oras sa paggawa ng speech ko. Pasahan na ng first draft speech namin nun pero, that time, isa ako sa nakikita ng prof ko na nakayuko sa mesa at nagsusulat sa yellow pad ng speech! Heheheh… natatawa ako ‘pag naiisip ko yun dahil alam kasi ng prof ko na isa ako sa responsableng bata na hindi kakikitaan ng ganoon. That time, hindi ako makatingin sa kanya dahli sa hiya. Pero iiwas ko man ang paningin ko sa kanya, hindi pa rin nawala ang pansin nya sa akin. Tinanong ako kung asan na raw ang gawa ko… Sinagot ko sya ng walang pagsisinungaling na “nililipat ko na lang po!” kahit dapat that moment nagpapasa na lang ako. J
Dumaan ang weekends pero introduction lang ng speech ko ang nagawa ko. Walang body, ni conclusion, tinamad ako eh! Ewan ko ba kung ano bang ginawa ko nung mga araw na yun kung bakit hindi ko pa yun nagawa. Kaya naman, nung mapagisip-isip ko ang kahihiyang mangyayari na naman sa’kin, tinapos ko ang speech ko nang Monday ng madaling araw, with opening pa! ( Kaya pala talaga magawa ng isang araw yun kung gugustuhin ko!)
Before ng speech, nagkaroon kami ng long quiz. Mababa ang nakuha ko sa test II ng quiz dahil hindi ko talaga binasa yung chapter nay un. Dapat pala talaga binasa ko yun para nagkaroon ako ng tips before, during, and while delivering a speech.
~o~
Ayon sa sinasabi ng libro dapat ito raw ang gawin
BEFORE the speech:
1.Choose a subject that interests you-
Ginawa ko yun! Before ng speech, pinapasa kami ng 3 topic na gusto naming gawan ng speech. Limang topic ang sinulat ko sa ¼ yellow paper at 3 dun ang napili!
2. Know your subject thoroughly.
Ito yung medyo nahirapan ako dahil sa lack of supporting materials para makagawa ng speech. Hindi naman kasi pwedeng mag-gagagawa lang ako ng speech na walang basehan. Kaya hindi ko masimulan at hindi ko mapag-aralan ang speech ko. Pero nakangalap din ako dahil ginawan ko ng paraan, yun nga lang sadyang dala ng maraming ginagawa sa ibat ibang mga bagay, dagdag pa ang katamaran, hindi ko rin masyadong napag-aralan. Kumuha lang ako ng ideya sa konting article na pinilit kong basahin.
3.Learn the sequence of your speech.
Ginawa ko ito right before the speech. Talagang magagawa ito dahil malaking tulong ito sa pagme-memorize ng speech.
4. Practice aloud.
Ginawa ko rin ito, a day before the speech. Ginawa ko ito sa harap ng salamin sa kwarto, habang kumakain mag-isa ng almusal, habang naliligo at bago ko ihanda ang damit na gagamitin ko sa magaganap na speech. Nagawa ko naman at masasabi ko talaga na nagawa ko yun isang araw bago mag-speech. Ganun ako nag-prepare! Pressure!
On the day of your Speech:
1. Chat with others
- ito panigurado hindi ko nagawa dahil late kaming nakapasok ng kaibigan ko sa klase. Nagbihis pa kasi kami at before pa kami nagbihis, nagpraktis kami sa hagdan. Hindi naming namalayan ang oras kaya yun. Pagpunta namin sa klase, malapit ng matapos ang unang nag-speech. Hindi ko naman akalain na pagkatapos pala nun, ako na! Kaya hindi ko na nagawang makipag-usap sa iba. Kahit bati man lang..wala!
2. Concentrate on the proceedings
- Tulad ng sinabi kong nagyari before this number, yun din ang sasabihin ko.
3. Breathe slowly and regularly
- Isa rin ito sa hindi ko nagawa dahil nga sa naghabol ako. Pagpunta ko sa harap medyo hinihingal pa ako. Pero ayos lang naka-recover naman uli dahil kailangan talaga munang mag-pause bago ka magsalita. Enough time para mabawi ang kinakapos kong paghinga.
4. Walk to the platform confidently.
-Isa naman ito sa nagawa ko. That time, hindi ako nakaramdam ng kaba dahil ang focus ko nun ay yung paghinghal ko pa. Medyo gulat ako, kasi ako kaagad pero, hindi ko talaga alam kung bakit hindi ako kinabahan. Siguro dala na rin sa pagnanais na gusto kong matapos na ang lahat para wala nang inaalala pa. Kaya yun…tuloy ang show ko ng walang masyadong kaba!
5. Pause before starting
-Ginawa ko naman. Nasa number 3 ang explanation.
While Speaking
1. Have an eye contact with your audience
Nung 3rd yr highschool, ito ang isa sa mga napansin kong hindi ko nagawa. But this time, nagawa ko naman. Lahat naman ng tao sa harap ko ay nadaan ng mata ko MAs maigi nga siguro talaga na mismong ikaw ang gumawa ng speech kaysa ang kabisaduhin ang speech ng iba. Dito Malaya kang magsalita sa kung ano at paanong paraan na gusto mo (pero syempre dapat naaayon din sa lahat)..
2. Make sure that you can be heard throughout the room.
Tahimik akong tao. Totoo kahit ayaw mong maniwala. Tahimik man ako pero kaya ko namang sumigaw at iparinig ang boses ko sa buong klase kung kinakailangan. Hindi ako mananahimik. Ibang iba ako ngayong college kumpara nung highschool Mas nakikita ko ang “totoong” ako kaysa nung high school na parang “pigil” sa kung anong gusto kong gawin o sabihin. Ngayon college, wala naman akoong reklamong natatanggap sa prof ko na mahina ang boses ko kaya tingin ko masasabi kong rinig ang boses ko sa apat na sulok ng kwarto.
3. Move about
Na-present ko naman ang speech ko ng parang medyo casual na nagsasalita sa harap. Kahit na hindi ako masyadong nag-gagagalaw sa kinatatayuan ko, mahalaga dun yung gestures. Nagawa ko naman na parang casual lang ako magsalita.
4. Concentrate on your subject matter and audience
Hay nako… hindi man ako nakaramdam ng masyadong kaba, nakakalimutan ko naman ang ilang parte ng speech ko. Sa bagay, hindi na ako matataka dahil night before the speech ko lang kinareer ang pagkakabisado nun. Nung time na nagpraktis kami ng kaibigan ko, medyo nangangapa pa rin ako kaya, no doubt kung bakit nangangapa rin ako sa harap. But at least, I know my subject matter kaya kahit medyo maraming adlib akong ginawa, nakaconcentrate pa rin ako sa subject ko, at the same time with the audience.
5. Consult your note card where your final speech outline is written down., in case you forget…
Meron akong copy nun dahil sabi ng prof ko hindi naman kailangan na memorize na memorize ang speech na ginawa namin (isa yun sa dahilan kung bakit parang kampante akong wag magkabisado. Pero ito lang ang sasabihin ko, hindi advisable na gawin ang ginawa ko!) Yun ang nagsilbing guide ko sa speech. Hindi ko ipagkakailang tumingin ako dun. Ilang parte dun, binasa ko pero hindi ko hinayaang i-focus ko ang sarili ko sa copy na yun. Kaya kahit na pulos adlib ang nagawa ko at least naipakita kong sa lahat na alam ko kung ano ang sinasabi ko kahit wala ang kopya ko. Yun ang mahalaga dun, alam mo kung ano ang sinasabi mo.
After the speech
Pagkatapos ng speech, nagtanong ako kaagad sa kaibigan ko kung ayos ba ang pagkaka-deliver ko, sinagot naman nya ako na “ok” daw. Inamin ko sa kanyang puro adlib ang ginawa ko. Pero sinagot nya naman akong “hindi halata” . Heheheh…
Sapat na ang sinabi nyang “hindi halata” para sa medyong nakakahiyang nagawa ko sa harap at “ok” para masabi kong ayos naman ang nagawa ko.
Malaking pressure ang nangyari sa akin “bago” at “habang” nagde-deliver ng speech sa harap. Mahirap “bago”, kasi that time nagka-campaign pa ako. Buti sana kung hindi ako napabilang sa first group. Kaya lang yun ang nangyari eh, tapos pangalawa pa ako sa magde-deliver. Kaya pressure talaga. Dagdag pa ron ang katamaran ko..kaya naghabol talaga ako. Mahirap “habang”, kasi nakakalimutan ko ang linya ko! Hindi talaga mabuting magkabisado na kinabuksan na ang speech. Four days before the speech, tinapos ko ang speech. Two days before the speech, binasa ko ang ginawa ko. As in basa lang… Then, night before the speech saka lang talaga ako nagkabisado.
~o~
“Experience din ’to” yun ang madalas kong sabihin kapag may ginagawa akong hindi ko pa talaga nagagawa buong buhay ko. Making a speech and delivering it in front of the others, I might say that, that is really a great experienced. After nung 3rd year high school, kala ko yun na ang first and last na gagawin ko yun in front of the class since nung accounting pa ako, wala akong subject na speech. But since nag-shift ako to finance, nagkaroon ako ng ganitong subject at nabigyan ako ng chance na makasubok uli.
Kahit na mahirap at pressure throughout the speech, masasabi kong nakakatuwa at masaya rin lalo na’t a few days after the speech, may isa akong kaklase na biglang nag-comment sa akin. “Bakit ba sa kahit anong paraan hindi ka talaga makitaan ng kaba?... Bakit ba parang hindi ka kinakabahan?” I just smiled like I always used to whenever I hear compliments. Pero deep inside…ganun! Wehehehe… I truly change pala and at the same time, develop. Naging effective ang subject na’to sa’kin dahil nagawa nyang ma-boost ang confidence ko sa harap ng maraming tao. Whatever grade I may have in this subject, ayos lang, dahil what is important is may taong nakapansin na naging daan para mapansin kong medyo nagbago na nga ako! :P
~o~
Third year college na ako ngayon at di ko akalaing nagkaroon na naman ako ng pagkakataong makapag-deliver ng speech sa harap ng klase. Nagkataon lang kaya na o tinadhana?? Parehas na 3rd yr… o_O hehehe…
Isa sa mga naging final requirements ko sa subject kong “speech” ang public speaking. Hindi naging madali ang lahat dahil hindi yun instant speech gaya nung 3rd yr high school ako na kakabisaduhin na lang at ide-deliver sa harap. This time, kami mismo ang pinagawa ng sarili naming speech na ire-recite sa harap ng klase.
Nung sinabi sa amin yun, kala ko magiging madali lang, pero hindi pa rin pala talaga. Una sa lahat, hindi ko alam kung paano sisimulan. Pangalawa, hindi ko masimulan dahil may mga nangyari pa sa eskwelahan na yun ang mas binigyan ko ng pansin na gawin.
Naging gahol ako sa oras sa paggawa ng speech ko. Pasahan na ng first draft speech namin nun pero, that time, isa ako sa nakikita ng prof ko na nakayuko sa mesa at nagsusulat sa yellow pad ng speech! Heheheh… natatawa ako ‘pag naiisip ko yun dahil alam kasi ng prof ko na isa ako sa responsableng bata na hindi kakikitaan ng ganoon. That time, hindi ako makatingin sa kanya dahli sa hiya. Pero iiwas ko man ang paningin ko sa kanya, hindi pa rin nawala ang pansin nya sa akin. Tinanong ako kung asan na raw ang gawa ko… Sinagot ko sya ng walang pagsisinungaling na “nililipat ko na lang po!” kahit dapat that moment nagpapasa na lang ako. J
Dumaan ang weekends pero introduction lang ng speech ko ang nagawa ko. Walang body, ni conclusion, tinamad ako eh! Ewan ko ba kung ano bang ginawa ko nung mga araw na yun kung bakit hindi ko pa yun nagawa. Kaya naman, nung mapagisip-isip ko ang kahihiyang mangyayari na naman sa’kin, tinapos ko ang speech ko nang Monday ng madaling araw, with opening pa! ( Kaya pala talaga magawa ng isang araw yun kung gugustuhin ko!)
Before ng speech, nagkaroon kami ng long quiz. Mababa ang nakuha ko sa test II ng quiz dahil hindi ko talaga binasa yung chapter nay un. Dapat pala talaga binasa ko yun para nagkaroon ako ng tips before, during, and while delivering a speech.
~o~
Ayon sa sinasabi ng libro dapat ito raw ang gawin
BEFORE the speech:
1.Choose a subject that interests you-
Ginawa ko yun! Before ng speech, pinapasa kami ng 3 topic na gusto naming gawan ng speech. Limang topic ang sinulat ko sa ¼ yellow paper at 3 dun ang napili!
2. Know your subject thoroughly.
Ito yung medyo nahirapan ako dahil sa lack of supporting materials para makagawa ng speech. Hindi naman kasi pwedeng mag-gagagawa lang ako ng speech na walang basehan. Kaya hindi ko masimulan at hindi ko mapag-aralan ang speech ko. Pero nakangalap din ako dahil ginawan ko ng paraan, yun nga lang sadyang dala ng maraming ginagawa sa ibat ibang mga bagay, dagdag pa ang katamaran, hindi ko rin masyadong napag-aralan. Kumuha lang ako ng ideya sa konting article na pinilit kong basahin.
3.Learn the sequence of your speech.
Ginawa ko ito right before the speech. Talagang magagawa ito dahil malaking tulong ito sa pagme-memorize ng speech.
4. Practice aloud.
Ginawa ko rin ito, a day before the speech. Ginawa ko ito sa harap ng salamin sa kwarto, habang kumakain mag-isa ng almusal, habang naliligo at bago ko ihanda ang damit na gagamitin ko sa magaganap na speech. Nagawa ko naman at masasabi ko talaga na nagawa ko yun isang araw bago mag-speech. Ganun ako nag-prepare! Pressure!
On the day of your Speech:
1. Chat with others
- ito panigurado hindi ko nagawa dahil late kaming nakapasok ng kaibigan ko sa klase. Nagbihis pa kasi kami at before pa kami nagbihis, nagpraktis kami sa hagdan. Hindi naming namalayan ang oras kaya yun. Pagpunta namin sa klase, malapit ng matapos ang unang nag-speech. Hindi ko naman akalain na pagkatapos pala nun, ako na! Kaya hindi ko na nagawang makipag-usap sa iba. Kahit bati man lang..wala!
2. Concentrate on the proceedings
- Tulad ng sinabi kong nagyari before this number, yun din ang sasabihin ko.
3. Breathe slowly and regularly
- Isa rin ito sa hindi ko nagawa dahil nga sa naghabol ako. Pagpunta ko sa harap medyo hinihingal pa ako. Pero ayos lang naka-recover naman uli dahil kailangan talaga munang mag-pause bago ka magsalita. Enough time para mabawi ang kinakapos kong paghinga.
4. Walk to the platform confidently.
-Isa naman ito sa nagawa ko. That time, hindi ako nakaramdam ng kaba dahil ang focus ko nun ay yung paghinghal ko pa. Medyo gulat ako, kasi ako kaagad pero, hindi ko talaga alam kung bakit hindi ako kinabahan. Siguro dala na rin sa pagnanais na gusto kong matapos na ang lahat para wala nang inaalala pa. Kaya yun…tuloy ang show ko ng walang masyadong kaba!
5. Pause before starting
-Ginawa ko naman. Nasa number 3 ang explanation.
While Speaking
1. Have an eye contact with your audience
Nung 3rd yr highschool, ito ang isa sa mga napansin kong hindi ko nagawa. But this time, nagawa ko naman. Lahat naman ng tao sa harap ko ay nadaan ng mata ko MAs maigi nga siguro talaga na mismong ikaw ang gumawa ng speech kaysa ang kabisaduhin ang speech ng iba. Dito Malaya kang magsalita sa kung ano at paanong paraan na gusto mo (pero syempre dapat naaayon din sa lahat)..
2. Make sure that you can be heard throughout the room.
Tahimik akong tao. Totoo kahit ayaw mong maniwala. Tahimik man ako pero kaya ko namang sumigaw at iparinig ang boses ko sa buong klase kung kinakailangan. Hindi ako mananahimik. Ibang iba ako ngayong college kumpara nung highschool Mas nakikita ko ang “totoong” ako kaysa nung high school na parang “pigil” sa kung anong gusto kong gawin o sabihin. Ngayon college, wala naman akoong reklamong natatanggap sa prof ko na mahina ang boses ko kaya tingin ko masasabi kong rinig ang boses ko sa apat na sulok ng kwarto.
3. Move about
Na-present ko naman ang speech ko ng parang medyo casual na nagsasalita sa harap. Kahit na hindi ako masyadong nag-gagagalaw sa kinatatayuan ko, mahalaga dun yung gestures. Nagawa ko naman na parang casual lang ako magsalita.
4. Concentrate on your subject matter and audience
Hay nako… hindi man ako nakaramdam ng masyadong kaba, nakakalimutan ko naman ang ilang parte ng speech ko. Sa bagay, hindi na ako matataka dahil night before the speech ko lang kinareer ang pagkakabisado nun. Nung time na nagpraktis kami ng kaibigan ko, medyo nangangapa pa rin ako kaya, no doubt kung bakit nangangapa rin ako sa harap. But at least, I know my subject matter kaya kahit medyo maraming adlib akong ginawa, nakaconcentrate pa rin ako sa subject ko, at the same time with the audience.
5. Consult your note card where your final speech outline is written down., in case you forget…
Meron akong copy nun dahil sabi ng prof ko hindi naman kailangan na memorize na memorize ang speech na ginawa namin (isa yun sa dahilan kung bakit parang kampante akong wag magkabisado. Pero ito lang ang sasabihin ko, hindi advisable na gawin ang ginawa ko!) Yun ang nagsilbing guide ko sa speech. Hindi ko ipagkakailang tumingin ako dun. Ilang parte dun, binasa ko pero hindi ko hinayaang i-focus ko ang sarili ko sa copy na yun. Kaya kahit na pulos adlib ang nagawa ko at least naipakita kong sa lahat na alam ko kung ano ang sinasabi ko kahit wala ang kopya ko. Yun ang mahalaga dun, alam mo kung ano ang sinasabi mo.
After the speech
Pagkatapos ng speech, nagtanong ako kaagad sa kaibigan ko kung ayos ba ang pagkaka-deliver ko, sinagot naman nya ako na “ok” daw. Inamin ko sa kanyang puro adlib ang ginawa ko. Pero sinagot nya naman akong “hindi halata” . Heheheh…
Sapat na ang sinabi nyang “hindi halata” para sa medyong nakakahiyang nagawa ko sa harap at “ok” para masabi kong ayos naman ang nagawa ko.
Malaking pressure ang nangyari sa akin “bago” at “habang” nagde-deliver ng speech sa harap. Mahirap “bago”, kasi that time nagka-campaign pa ako. Buti sana kung hindi ako napabilang sa first group. Kaya lang yun ang nangyari eh, tapos pangalawa pa ako sa magde-deliver. Kaya pressure talaga. Dagdag pa ron ang katamaran ko..kaya naghabol talaga ako. Mahirap “habang”, kasi nakakalimutan ko ang linya ko! Hindi talaga mabuting magkabisado na kinabuksan na ang speech. Four days before the speech, tinapos ko ang speech. Two days before the speech, binasa ko ang ginawa ko. As in basa lang… Then, night before the speech saka lang talaga ako nagkabisado.
~o~
“Experience din ’to” yun ang madalas kong sabihin kapag may ginagawa akong hindi ko pa talaga nagagawa buong buhay ko. Making a speech and delivering it in front of the others, I might say that, that is really a great experienced. After nung 3rd year high school, kala ko yun na ang first and last na gagawin ko yun in front of the class since nung accounting pa ako, wala akong subject na speech. But since nag-shift ako to finance, nagkaroon ako ng ganitong subject at nabigyan ako ng chance na makasubok uli.
Kahit na mahirap at pressure throughout the speech, masasabi kong nakakatuwa at masaya rin lalo na’t a few days after the speech, may isa akong kaklase na biglang nag-comment sa akin. “Bakit ba sa kahit anong paraan hindi ka talaga makitaan ng kaba?... Bakit ba parang hindi ka kinakabahan?” I just smiled like I always used to whenever I hear compliments. Pero deep inside…ganun! Wehehehe… I truly change pala and at the same time, develop. Naging effective ang subject na’to sa’kin dahil nagawa nyang ma-boost ang confidence ko sa harap ng maraming tao. Whatever grade I may have in this subject, ayos lang, dahil what is important is may taong nakapansin na naging daan para mapansin kong medyo nagbago na nga ako! :P
=mimi=
posted by Witch Mimi @ 11:59 PM
1 Ano sa tingin mo?
