friday july 27..

"In so far as you share in the suffering of Christ, be glad. When his glory is revealed, you also will be filled with joy and gladness"

Hablot...

July 30, 2007 Monday 5:00pm

Kauuwi ko lang na masama na masama ang loob sa mundo at hinang-hina na sa lupit na binibigay sa akin ngayon!

Simula pa nung nakaraang Lunes, nagsimula na ang lahat ang kamalasang nararanasan ko. At magpasa hanggang ngayon ay nararanasan ko pa rin ngayon!

Mula sa pagkainis ko sa eskwela, hanggang magkaroon na rin ako ng pagkainis sa mga tao dito sa bahay, hindi ko lubos maisip na ultimo kapwa ko pilipino ay dapat ko na rin bang pagtigasan ng puso??

Hindi ko alam kung may nagawa ba akong napakasama para parusahan ako ng ganito o sadyang sinusubukan lang ang pasensya ko at katatagan para sa lahat ng pasakit na binibigay sa akin ng mundo!

(pinadrama ko lang ang opening..pero totoo)

~o~

Kanina, papasok ako ng school, nakasakay ako ng jeep byaheng blum-morayta. Tahimik akong nagre-review ng accounting dahil may prelim ako. Hindi ko kasi natapos ang pagbabasa dahil sa sobrang antok na rin. Habang binabayabay ng jeep ang kalsadang papuntang dangwa, at habang ako, kasalukuyang nagre-review sa hindi ko natapos na basahin, dala ng sobrang trapik, hinablot ang hikaw ko na bigay sa akin ng mama ko ng isang mamang nakaitim. Dahil sa siksikan ang laman ng dyip, hindi ako kaagad nakakilos. mabilis din silang nakaalis ng kasabwat nyang naka-motor, dahilan para hindi ko na rin makita ng plate number ng motor nila.

Dedma ang lahat ng tao sa jeep. Parang walang nangyari. Sa bagay, ano nga naman ba ang magagawa pa nila?? Ako, hindi ako makapaniwala na nangyari sa'kin yun kanina. Ang tanging nasa isip ko kung bakit sa dinami-daming tao, bakit ako pa? at bakit ngayon pa na halos punung-puno pa ako ng problema?!

~o~

Kanina sa dyip, hindi ko iniisip kung gaano kalaki ang nawala sa akin. wala akong pakialam bagamat totoo ang hikaw na yun at bigay pa ng mama ko yun sa akin. Basta ang tanging nasa isip ko, isa akong mamamayan ng pilipinas, pilipino ako pero ang nakagawa rin sa akin ng hindi maganda ay kapwa ko pilipino. Totoo! Nagging makabayan pa ang drama ko! Sabi ko sa utak ko: “Ano 'to gaguhan?! Alam kong hindi ko naman masasabing mabuti akong tao, pero alam kong ang mga bagay na ganon ay kailanman hindi ko gagawin sa kapwa ko. Ang punto ko, ako, na kapwa nya pilipino magagawan ng kasamaan na tulad na ganon?! Anak ng yan! Ganito na ba kasama ang mga tao ngayon?? habang ikaw patuloy na nagpapakabuti para pakisamahan ka rin nila ng mabuti! Ganito na rin ba kahirap ang mga pilipino ngayon?? dahil sa kahirapan nagagawa nilang manakit ng tao!”. Sa inis ko..nakapagmura tuloy ako ng di oras…buti sa utak ko lang!

Hindi ko matatanggap ang dahilang na dahil sa kahirapan kaya nila nagagawang mangtutok at maghablot ng gamit ng iba. Hindi valid yun as a reason dahil maaring sa loob lamang ng ilang segundo, hindi na nila maiibalik pa buhay ng biktima nila kung mapatay nila ito. HIndi makatarungan na dahil sa kahirapan, isang buhay ang magiging kapalit para lang sa pansarili dahilan para buhay. Siguro mas mabuti na lang na dumami ang nanlilimos sa daan, kahit mapuno at mabansagan pa ang pilipinas bilang isang napakahirap na bansa, kung ang mga tao naman na nakatira dito ay natutong magmahal at hindi nananakit ng kapwa para mabuhay lang sila. Kasi, anong silbi ng isang maunlad na bansa kung ang mga taong nakatira naman dito ay hindi maunlad sa magandang kaugalian?? Hindi ba mas maganda kung masasabi nating hindi man tayo gaanon kaunlad pagdating sa kamayanan upang masuplyan ang pangangailan ng bansa, basta ang mahalga ang mga mamamayan naman ay mayaman sa kagandahang loob at asal, hindi ba mas talo nating ang ibang bansa kung magkakagayon?

hay nako..nakakapanghina at nakakasama ng loob ang nangyari sa akin kanina. Hindi dahil sa nahablutan ako ng hikaw, dahil wala akong pakialam dun! ang mahalaga sa akin ay yung ugaling pinapakita ng tao. Hindi ko alam kung ano ang rason ng mamang iyon kung bakit nya ginawa. Pero tulad ng sinabi ko kanina, masama o mabuti man ang rason nya sa paggawa ng ganoong klaseng bagay, hindi pa rin yun matibay na katwiran para gumawa sya ng ganoon. Bali-baligtarin man natin ang sitwasyon, ang ginawa nya ay sadya pa rin labag sa batas. hindi lang batas sa konstitusyon ng bansa kundi pati na rin sa batas na ginawa sa atin ng Diyos.


~o~

Tulad ng sinabi ko sa itaas, simula pa nung nakaraang Lunes, halos puro kamalasan na ang nangyayari sa akin. Halos lahat na ata na pwede mong maramdaman: lungkot, sakit, galit, poot, problema at ultimo ikamatay ay naramdaman ko na sa loob lamang ng isang Linggo, nagkaroon pa ng extension ngayon!

Simula nung nakaraang Lunes, hindi na maganda ang nangyayari sa pag-aaral ko. Halos dalawang araw ako hindi nakapasok sa first subject ko dahil sa sobrang late. Ang sinuwerte ko na lang siguro dun, wala nangyaring quiz o kung ano pa mang graded ng prof. Pero nadungisan na ng absent ang pinangangalagaan ko na perfect attendance sa klase.

Biyernes ng umaga rin, umalis ako ng bahay ng may sama ng loob sa ate ko. Nakakahiya sa magulang ko dahil hindi ko gawain ang sumagot. Nainis tuloy ako sa sarili ko dahil hindi ko gawain ang mangbalibag ng screen at sumigaw ng "tumigil na nga KAYO!" hay..inis talaga! inisip ko dahil a word na "KAYO" baka isipin ng magulang ko na sila yun kahit na ate ko lang ang sinabihan ko! L Bukod pa ron, isa yun sa naging dahilan kung bakit na-late ako sa accounting subject ko.

Saturday ng madaling araw, nagising ako ng mga 2:00 dahil tumawag ang dadi ko para pagbuksan sya ng pinto. Inumaga kasi ang dadi ko sa pag-uwi dahil sa mga taong kausap. Gayun pa man, talaga namang balak kong gumising ng madaling araw para gawin ang mga assignment ko. Pero hindi ko rin masyadong nagawa dahil inantok pa rin ako. Pero dahil sa katakawan sa pagtulog, natutulog akong nakukuryente na pala. Hindi pa ako nakuntento sa una kong pakiramdam dahil hindi ako naniwala na totoo yun. Kaya naman nung natulog ako uli, nung medyo nanginginig na ang katawan ko at nagsisimula ng mamanhid, nakagising din ako agad. Ang swerte ko dun, paggising ko buhay pa ako at inaakalang panaginip lang ang lahat. Sana nga naging panaginip lang yun pero, gumising akong napakasakit ng ulo na maaring isang sign na patama na sa utak ko yun!

Sunday, may nalaman ang bahay na hindi pwdeng ibunyag dito. Isa lang ang masasabi ko sa kanya.."nagawa mo na minsan, bat inulit mo pa? talaga bang #@$$% ka?! bahala ka sa buhay mo! sawa na ako!"

Nakalimutan ko, nung Saturday ng gabi, nagkaroon ng tampuhan ang magulang ko. (dito ko lang yan sinabi..)

Monday, ngayon..hindi ko alam kung bakit sa dina-dami, AKO pa! AKO pa ang nadale! Tsk..tsk.. hay..nasabi ko na yun sa taas ng post na ito. Ayoko na lang ulitin dahil lalo lang ako naiinis.

~o~

Sa buong Linggong pangyayaring ganito, hindi ko na tuloy maiwasan ang itanong sa Kanya kung bakit nangyayari sa akin ang ganito. HIndi ko alam at nagmimistulang palaispan eh. Pasensya na lang kung pati tuloy Sya napag-isipan ko. Sya lang kasi talaga ang maaasahan. Ang tanong kasi…Bakit tuloy-tuloy? hindi man lang ginawang every friday na lang o 2 times a week, bakit sunod-sunod?? Ni wala akong kaidi-ideya kung bakit? anong dahilan?? Hindi naman sa nagdududa ako pero wala kasi ako talagang maisip na dahilan para may sagot ako sa tanong ko na bakit?

Kung kaya ko nararanasan ang ganito dahil ang binigay sa akin na dahilan ay may kasalanan ako, sige tatanggapin ko naman eh! O kung sinusubukan lang ang katatagan ng loob ko at ang pasensya ko, sige pagtitiisan ko! Ang problema lang din kasi, sana kung ako lang ang syang may kasalanan, sa'kin lang ibuntong ang parusa, hwag ng mangdamay ang iba lalo na ang malalapit sa akin. Dahil una sa lahat, hindi ko alam kung anong gagawin ko!

Patuloy akong nahahanap ng kasagutan pero magpasa hanggang ngayon wala akong nasusumpungan!

Sana man lang magkaroon ng sign kung bakit. Ayoko sanang tumagal na naman at lumipas ang linggo na ito na hindi na naman magiging maganda ang nangyayari sa paligid ko.

Ok lang kung magpakita ang dopel ko...at least may ideya na ako at sagot kung bakit nakararanas ako ng ganito. At least din, mabibigyan ko ng panahon ang sarili kong makapaghanda! :)

Basta.. I just need an answer lang! J

~o~

Pagkauwi ko nga pala ng bahay, sinabi ko kay mama ang nangyari sa hikaw nya. Akala ko magagalit pero parang mas nanghina ako nung sinabi nyang:" sige, pagalingin mo lang yang sugat mo at ibibili kita ng bago!"

Anak ng yan! Hindi ko alam kung pampalubag-loob lang yun o akala nya sinabi ko lang yun para magpabili nga ng bago. Hay nako...medyo irita ako nung sinabi ko sa kanyang hindi yun ang point ko. Pero totoo, wala naman na rin akong magagawa. Salamat na lang at hindi sya nagalit.

Supportive pa nga eh! :P

~o~

Bago ko nga pala tapusin 'to nais kong magpasalamat sa mamang iyon na humablot ng hikaw ko..

salamat dahil nagkaroon ako ng mahabang post ngayon.

salamat dahil pinaalaman mo sa'kin na hindi pa tapos ang kamalasang nararanasan ko ngayon

salamat dahil pinaalam mo sa kin na hindi lahat ng kapwa mo magiging mabuti sa'yo

salamat din na pinaalam mo sa'kin na hindi na mahirap mabuhay sa mundo.

salamat dahil pinaalam mo sa'kin kung paano ka nagkakaroon ng pera na tatagal lamang ng ilang segundo

salamat at dinagdagan mo ang inis ko sa mundo.

salamat at muntikan na kitang ipakulam kanina at muntikan na rin akong maging kampon ng demonyo.

Pero salamat na rin dahil naisipan kong hindi pala tama yun. ayokong tubuan ng sukay. Kaya nakapagpigil pa rin ako.

at higit sa lahat..maraming maraming salamat at nagkaroon ako ngayon ng bagong hikaw...

BULAK! dahil sa ginawa mong sugat sa tenga ko!

salamat..salamat!



=aimme=


ipanalangin nyo na lang ang kaligtasan ko bukas! :)

(o_o)....(^_^)

July 23,2007 7:03pm monday

(^_^): kumusta na?

(o_o): wala lang.

(^_^);O bat ganyan ka?

(o_o):bakit?

(^_^): wala lang.

(o_o):......

(^_^); .....

(^_^); Ano ba yan? bat ang tahimik mo?

(o_o):bakit?

(^_^); sus!

(o_o):bakit?

(^_^); wala! bat kasi ganyan ka ngayon?

(o_o):ako?! bakit ano bang meron?

(^_^); wala!

(o_o):SONA nga pala ngayon ano?

(^_^); oo!

(o_o):....

(^_^); ....

(^_^); Ano bang problema?

(o_o):wala! ikaw meron?

(^_^); Ay! taray ah!

(o_o):Sorry..hindi dapat ganun..

(^_^);hay..nako! ba't ba kasi?

(o_o):Wala lang naman...ano ba kasi?

(^_^);Wala!

(o_o):O wala naman pala eh..hwag mo na lang kasi ako pansinin.

(^_^);ikaw..para kang ano! as if naman hindi ka kapansin pansin ngayon.

(o_o):bakit ano bang meron ngayon?

(^_^);Wala.. ang wirdo nito!

(o_o):hmp! hay nako...

(^_^);Eh bat kasi ang tahimik mo?

(o_o):Tahimik?? tahimik pa ba ako sa lagay na ito? dinadaldal mo na nga ako..

(^_^);Huu..daldal na ba tawag mo dyan? kung hindi pa kita kakau..

(o_o):....

(^_^);Ayoko na nga..suko na ako! Ano bang gusto mo?

(o_o):....

(^_^);Hay nako nagsimula na naman...

(o_o):Gusto ko?

(^_^);Huh..aba sumagot..oo gusto mo?

(o_o):Ahmm..di ko alam eh!

(^_^);Hah?? ano ba yan..gusto na nga lang eh..ang seryoso nito!

(o_o):hmm..teka..Alam ko may gusto ako pero hindi ko alam kung ano?

(^_^);Ano yun?? ano daw??

(o_o):Ewan.

(^_^);Pwede ba yun? may gusto ka pero hindi mo alam?

(o_o):Eh nangyayari sa'kin ngayon eh..edi pwede!

(^_^);hay nako...ewan! Maghanap ka na nga lang ng kausap mo.

(o_o):bakit ako maghahanap?

(^_^);hay nako...ewan! ano ba kasi??

(o_o):bakit ba?! ano ba yun?

(^_^);bakit kasi ganyan ka? parang wala ka sa mood..ang tahimik mo!

(o_o):talaga namang...

(^_^);ano?! natigilan ka na naman! Siguro kulang ka sa tulog

(o_o):(dedma)

(^_^);bat ba kasi ganyan ka ngayon? seryoso na ako.

(o_o):bakit nagbibiruan ba tayo?

(^_^);tingnan mo 'to..bat ganyan ka kung makasagot. Kung hindi maganda ang araw mo ngayon..hwag mo ibuntong sakin ah.

(o_o):Bkit ibinubuntong ko ba sa'yo?!

(^_^);*isip* Oo!

(o_o):.....bahala ka...basta ako nananahimik lang dito. Ikaw lang 'tong.. heheh..

(^_^);kainis naman 'to! hindi makausap ng matino. Maya-maya na nga lang kung ayos ka na.

(o_o):.......

(^_^);.....

(^_^);pahiram na lang ng notebook magre-review ako.

(o_o):'nak ka naman ng yan! hwag ka nang mag-review!

(^_^);gusto ko eh..bakit ba?

(o_o):ano?? Aba't..hmmm..gantihan ah..

(^_^);bakit??hindi ah..

(o_o):uhmmmp! o sige na nga, ito na nga... :P

(^_^);.... :)

(o_o):...sige na mag-review ka na...


*open end

Padasal...

July, 21, 2007 saturday 9:03pm

Ang bilis ng oras! Parang kanina lang lumilipad ang utak ko sa ibang dimensyon ng mundo pagtapos nun namulat na lang ang mata kong hapon na pala!

Prelim week na kaya inabala ko ang sarili ko sa paggawa ng mga reviewer. Nakakatulong kasi sakin yun kapag tinatamad akong magkabisado at magbuklat ng libro kapag exam. Once na gumawa ako ng reviewer, kung ano nakalagay dun..yun ang naintindihan ko. Hindi kasi masyadong epektib sa kin ang mabasa lang kung anong nakasulat sa libro. Mas epektibo kung ako mismo nagsulat kung ano ang naintindihan ko. Yun ang reviewer ko.

Kaya lang habang nagsusulat hindi talaga pwedeng hindi maiwasan ang antok. Kaya yun..matapos kong orasan ang sarili ko sa dpat na masulat lang..natulog na ako. Sa salas ako natulog, tinamad na kasi akong umakyat. Kahit na madalas akong bangungutin kapag dun natutulog..ginusto ko pa rin. hehehe...maganda naman ang naging panaginip ko eh..kumakain daw ako ng miryenda. Ang miryenda ko...fresh carrot na sinasawsaw sa..hmmm..mahirap i-explain eh dahil ang dip na yun ang hindi nag-eexist sa mundong ito. Ang dip na yun..hindi mo malalamang carrots pala ang kinakain mo.

habang nasa kasarapan ako ng pagkain ng karots sa panaginip ko bigla rin yun naglaho ng gisingin ako ni Manang para magmiryenda rin. Gusto ko sanang sabihin na busog na ako pero panaginip nga lang pala ang lahat. Para kasing totoo pero nakaramdam ako ng gutom kaya alam kong hindi totoo ang lahat ng kinain ko dun (sayang!). Nagmiryenda ako at nabusog pero hindi dahil sa karot kundi sa mais.

Pero speaking of bangungot...himala hindi ako nakatyempo! Yung pinakahuli kong bangungot nung matulog ako sa salas eh..muntikan nang humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan ko dahil sa pagaakalang gising na ako mula sa bangungot.

(naaalala ko pa rin ang mukha ng lalaking pumipigil sa akin gumising..may pagkakahawig sa'kin! :P)

~o~

Hehehe..nakakatakot ang ganong experienced pero buti hindi ako binangungot kanina. Siguro dahil sa mangyayaring padasal.

Ginsing ako ni Manang kanina hindi lamang para magmiryenda. Aayusin kasi nya ang salas para sa mangyayaring padasal. Ang usapan kasi hapon yun darating kaya ginising nya na ako kaagad para ihanda ang magiging pwesto ng mga Santo.

Naging usapan ala-sais pero dumating ang mga tagapagpadasal ng Alas-otso. Naghapunan na kami ng mga alas-syete pasado dahil ginutom na dadi ko kakahintay. Buti naman sakto tapos na kaming maghapunan at maglikom saka sila dumating.

Mali pala ng info ni Manang sa amin. Ang dasal pala na yun ay hindi halos lahat sa bahay gaganapin kundi dun sa lugar ng asosayon nila tapos ang ilan pang dasal dito na sa amin kaya sila ginabi. At ganun naman pala daw talaga..Loko talaga si Manang!

Ang mga nagdasal ay mula sa "Asosasyon ng mga Kababaihan" na..yun (daw) ang association nila (ayon sa dadi ko na dinurugtungan ng "matanda" sa dulo ng pangalan) sa subd. namin eh. Yun lang ang alam ko.

Binalak kong kunan ng picture sila dahil dadi ko ang tagapagsalita (kaya pala pinagtyagaan nyang hintayin kanina) pero hindi ko nagawa dahil sa'kin pinabuhat ang bebing nasa baba rin. Gusto ko sanang iakyat kaya lang ayaw. Since nagdadasal na ang lahat at kung pipilitin kong iakyat lilikha lang yun ng ingay kaya pinagtiisan ko na lang na hindi na kumuha ng mga pictures bilang souvenir.

Matapos ang taimtim nilang pagdadasal..biglang ingay! Anak ng yan! pagnasama-sama pala ang magkakatoto sa ganoon ang ingay! Sabay sabay silang nagsasalita...pakilala dito..pakilala si ganyan..ni hindi ko na nga maalala ang pangalan ng matandang namumuno sa kanila eh dahil sa ingay. Natawa na lang ako sa reaksyon ng bebi habang buhat ko dahil naiingayan din.

Matapos ang padasal..dun ko tinanong ang mama ko kung bakit kami nagpadasal. Nasabi nya na pala sa akin ang dahilan noon nakalimutan ko lang..pero inulit nya naman din. :)

Ang mga paupahang town houses kasi dito sa subdivsion ay hindi nawawalan ng mumu. Malakas kasi makaramdam si mama sa bahay lalo na kung sila lang ng bebi ang naiiwan sa kwarto. Kahit tanghaling tapat nakakaramdam sya kaya nung malaman nyang sa ganitong padasal ay walang nararamdaman ang kapitbahay namin, nagpadasal na rin sya.

sa bagay, hindi naman na ako magtataka kung bakit nakakaramdam si mama dahil meron talaga. At hindi rin ako magtataka kung bakit halos lahat ng townhouses dito ay nakakaramdam dahil may history talaga ang subdivision na ito na maaaring pagparamdaman ng mga kaluluwa. (kinilabutan tuloy ako, hindi na ako magsusulat ng ganito!)

~o~

Ewan ko kung nakakaramdam ako pero kung ano man ang nararamdaman ko dito iniisip ko gawa lang yun ng utak ko at tinatakot ko lang ang sarili ko. Palakasan lang ba ng loob. Mahirap kasi kung makikisabay ako sa takot ng mga tao sa dito sa bahay. Mabuti nang kahit isa sa myembro ng pamilya ang nagmamatapang para may pangontra sa takot nila habang hindi pa umuuwi ang dadi ko mula sa trabaho. (ahem!)

Pero mahirap din ang ganun..(halatang sarili ko ang tinutukoy ko sa taas!) may mga ilang sitwasyon kasi na hindi ko matiis ang takot at parang meron nga! Pero ewan! Hindi ko pa rin sigurado kung yun na yun (ang mumu) o gawa lang ng mapaglaro kong imahinasyon. Basta mananatili pa rin ako sa katagang "to see is to believe"...

pero hwag naman sana...di bale na lang makakita ako ng paru-paro pero hwag lang din ako habul-habulin at dapuan.

hay...

~o~

Sandali lang ang padasal..medyo tumagal lang sa kwentuhan. Pero ayos naman na rin ang lahat. Sabi ng namumuno..once a year dapat may ganitong padasal every 16th ng kahit anong month. Ewan ko kung anong meron sa 16th, hindi ko naitanong. Nagpaiskedyul kami every Dec 16. but for now..magkikita-kita uli sa Aug 16 dahil pabe-blessingan itong bahay para tuluyan ng mawala.

sa tingin ko ayos na rin yun para hindi na rin maperwisyo ang galaw ng mga tao dito sa bahay lalo na ang mama ko.

I dont know what will happen in the next day, next week or so on but for now.. It is better to leave this all to GOD.

Yun na lang ang inisip ko to face the world without any fears.

~o~

Ei naalala ko..gumawa nga pala kami ng ate ko ng mocha dessert kaya lang bukas pa pwedeng kainin. :(

=aimme

07-07-07

July 07,2007 Saturday, 10:30pm

Araw pala ng number seven ngayon ano? ngayon ko lang napansin nung maglalagay ako ng date...

Kumusta na ito? ang tagal ko na ring hindi nakapag-post dahil sa tuloy tuloy na gawin sa school. Kainis nga dahil kahit dalawang subject lang ako sa dalawang araw ng isang linggo, may tatlong araw din naman akong maghapon. Tapos dun pa sa maghapon na yun nakasabay-sabay ang mga bigating subject ko. Kaya naman medyo mina-manage manage ko ang time ko para hindi ako laging naghahabol. Pero kung tutuusin kulang pa rin dahil ang tanging pahinga lang na nakukuha ko ay ang oras ng pagtulog at pagkain ko. Sa maikling oras na yun..ganun lang din ang pahinga.

Matagal na rin akong hindi nakapag-sulat. Ni hindi ko na rin masyadong nabalitaan ang blog na 'to simula nang magpasukan...pero di bale na..ayos lang kasi medyo tinamad na rin akong i-update ang blog dahil wala namang pagbabago ang mga nangyayari sa'kin ngayon. Mas lumalala pa nga ata pero medyo nahahandle ko na ang lahat kahit papaano.

Sa ngayon medyo hindi pa ako masyadong libre sa gawain...pero ngayon din ang masasabi kong medyo maluwag sa sched. Magkakaroon kasi ng meeting ang department faculty namin kaya mawaawalan ako ng ilang pasok sa ilang din mga subject.

Hindi pa ako nagre-review sa accounting, may quiz kami sa monday, buong chapter 2 na hindi pa nile-lesson. Ewan ko pero ganun talaga magturo ang prof na yun. Kung saang alam nyang babagsak na ang mga estudyante saka sya makikialam, at may kasama pang sermon na hindi raw kami nag-aaral.

Anyway, hindi naman talaga ako nag-post para mag-kwento pa tungkol don dahil gusto kong mapahinga ang utak ko kahit sandali sa ganyan (pero mukhang nadala ko pa rin hanggang dto ngayon)

One reason why I decided to post is that.. may laptop na ako. Ito nga at gamit ko ngayon. Bininyagan ko na ang laptop na ito sa pamamagitan ng pag-post. Nagkaroon ako kagabi lang, pagkarating ng dadi ko. Hindi ko nga akalain na tototohanin ng dadi ko kasi kasasabi nya lang sakin nito nung last wednesday, tapos kagabi lang meron na. Magic!

Nakapagpasalamat na ako sa daddy ko pero..thanks uli sa kanya although hindi nya 'to nababasa at hindi nya rin alam na nag-eexist pala ang blog ko sa mundo.

Ayos magkaroon ng laptop...nagkaroon din ako ng privacy sa mga files. Buti nga nagkaroon na ako nito dahil ayoko kasi talagang nabubuksan-buksan at kitang-kita ng lahat ang mga files ko. So since I have my own pc na..wala ng makikialam!hehehe..masyado kasi akong masikreto sa mga files eh kaya ayokong may nakakabasa o nakikialam ng mga yun.

Tungkol sa laptop na ito...inggit ang kapatid ko!wehehe..puro gadgets na raw kasi ako! Bakit wala naman ako cellphone ah! :P

Pero tungkol uli dito sa laptop...installment 'to hindi 'to cash. Kaya marahil pinatos kaagad ng daddy ko ang laptop na ito dahil installment! :P Three payments 'to, nakapagdown na sya kaya naiuwi na kaagad ng daddy ko at kasalukuyan ko nang nagagamit ngayon. Hindi ko na lang sasabihin kung magkano 'to dahil ultimo ako hindi makagawa ng paraan para makapag-ambag sa paghulog. Basta yun na yun!

ang bilis ng oras...11 na kaagad.. di bale mamaya na lang ako magre-review... o di kaya bukas na..

By the way, ito nga pala ang picture ng laptop ko...astigin!

07-06-07: araw ng napasaakin..

=aimme=

~tumataba na pala ako kakakain habang nasa byahe. Dapat bawas bawas ko yun... (napansin ko lang sa sarili ko dahil sa kanta ng wanda) antok na ako..