Yahoo groups....

Ayos walang pasok bukas! Masaya ako dahil at last kahit papano ay magkakaroon ako ng pahinga sa lahat ng gawain sa school. Ang saya nga ng binigay napagkakataon kasi sa Friday wala rin kaming klase although may pasok yun. basta hindi lang magkakalase kasi University day. Ang saya! buong week na kaming walang ginagawa sa klase. ok yun para matapos ko nang maaga ang lahat ng final requirements na binibigay nila (yung mga prof)

Katatapos ko lang gumawa ng yahoo groups naming magbabarkada. Actually nailagay ko na sya sa side bar ng blog na ito para hindi na ako mahirapan sa paghagilap ng group na yun. Ang saya kasi ako ang moderator. Sana nga hindi lang kami ang kasali dun kundi may iba rin para masaya.

Ano ba ang barkada history na pwede kong mailagay dun...

Sa ngayon wala pa akong maisip. Kailangan ko rin kasi muna silang kunsultahin para naman makuha ko rin ang idea nila. Panget naman kung ako lang ang mag-iisip ng lahat.

Anyway, ang group namin ay nagngangalang "R4CG troupe". Kung tutuusin gusto ko sanang palitan ang troupe ng band kaya lang msaya na sila sa pangalang troupe kaya hindi na ako pumapel. Talo lang ako kung ilalaban ko iyon.

Ang grupong iyon is composed of:

Iyay

Lenlen

Mimi

Nonoy

Cez

Aerel (may naaalala akong tao pag binabanggit ang pangalang ito. Secret muna kung sino)

Mga nickname lang namin yan. kung gusto mong malaman ang real name namin punta ka sa group at sumali ka na kung interesado ka. (talagang pati dito sa blog nag-advertise ng group!)

Kagaya ng mga ibang features ng group sa yahoo, ganun din ang sa amin. Actually ginawa lang namin ang groups na iyon upang makapagpahayag ng ib't ibang ideas and opinyon tungkol sa mga nangyayari sa loob at labas ng campus. basta parang simpleng kwentuhan lang ng mga buhay buhay namin. Sana nga magtagal at pumunta sila dun para mag-post. Sayang ang effort ko kung ako lang din mismo ang gumagamit nun. Sa blog ok lang kahit walang pumunta o makabasa nito dahil talagang ginawa ko ito para sa akin. Para walang makaalam ng mga pinagsusulat ko o ng mga iniisip ko.

Basta sana nga mag-work ang yahoogroups na ginawa ko. Itop na nga rin pala ang web address nya para di ko makalimutan:

http//launch.yahoo.com/r4cg_awitngbarkada119

kung hindi ako nagkakamali iyan yun. Basta nga iki-click ko na lang sa side bar.

hmm...bakit nga ba awit ng barkada ang naisipan ng barkada ilagay sa e-mail add namin. Hay na'ko ako na naman kasi ang may kagagawan ng lahat ng iyon. Sabi kasi nila theme song ng grupo namin..edi binigay ko iyan habang nagsusulat ako sa blackboard ng pangalan ng "itchyworms" dahil wala akong magawa. yun lang ang dahilan kaya awit ng barkada ang napili. Sumang ayon naman sila eh kaya ok na!

Sige hanggang dito na lang muna at wala na akong maisip na mailagay dito. Ang tagal kasi ng pizza hut kay ito ang napagbuntungan ko ng gutom!

Sige hanggang sa muli uli!

Kain na raw sabi ng mama mo!-manang

Friday na naman na bukas! Ang bilis talaga ng araw lumipas! Parang kailan lang....umalis ang daddy ko papuntang antipolo nung Lunes para sa seminar nya pero ngayon, bukas, friday na naman uli. Sana mas lalo pang bumilis ang araw dahil gusto ko ng mag October. Gusto ko ng matapos ang hindi magandang 1st semester na ito. Gusto ko nang magkaroon ng departmental exam para matapos na lahat ng pag-aalala ko sa accounting. Para na kasi akong baliw kakaisip dun...sa araw-araw na lang na dumarating sa buhay ko. Pilit ko mang h'wa isipin pero hindi pa rin eh...Papasok at papasok sa utak mo ang lahat ng nangyayari sa iyo tungkol dun.

~O~

Araw-araw akong umuuwi ng hapon. Sa halip na mag-stay upang ipahinga ang napapagod mong utak sa mga lesson sa school, andun ako sa library ng school at nagbabasa pa uli ng libro. Pambihirang buhay 'to! Hindi ko ugali ang mag spend ng too much time na halos wala na akong pahinga dhil lang sa pag-aaral. Ngayon ko lang ito naranasan!

Sabi nga ng mama at ate ko namamayat na raw ako. Ang dating malusog kong mukha kakikitaan na ng buto. Actually magandang balita sana yun dahil gusto ko talagang magpapayat pero hindi sa ganitong paraan. Gusto kong magpapayat in the way na masaya ang buhay ko at talagang nagpapayat ako for pleasure. Itong nangyayari sa akin ngayon, anak ng yan! namamayat ka na nga, pagod na pagod pa isip mo at hindi ka pa natutuwa sa nangyayari sa'yo ngayon!

~o~

"Ang lahat ng problema ay may solusyon at ang problemang walang solusyon ay h'wag mong problemahin!"

Tuwang tuwa ako sa quotes na yan. Hindi ko kilala kung kanino galing pero malamang sa katextmate ng kapatid ko.Nakakatuwa kasi...Oo nga naman lahat ng problema may kalakip na solusyon at kung wala kang mahanap na soulusyon ba't kailangan mo problemahin ang problemang walang solusyon?!

Nung mabasa ko yan...hehehe...tinamaan ako dun! Parang binigyan ako ng advice! Kasi sa problema ko about sa course ko may solusyon naman talaga para hindi ko problemahin. Pwde kong h'wag isipin o pansinin ang nangyayari sa aking kapalpakan sa accounting. Sabihin nating makiisa ako sa mga kakalase kong pinababayaan na lang na maging bagsak sila dun. Tapos ang problema ko! Hindi na ako mahihirapan panigurado yun kaya lang..kita-kits na lang uli sa gaanoong subject!

Kung gusto ko pa rin pahirapan ang sarili ko, may solusyon nga talaga....ituloy ko lang ang laban ko sa subject na ito. Gawin ko lang lahat ng makakaya ko dahil malay natin bandang huli nakuha ko na ang sagot o solusyon sa problema ko..edi ayos!

~o~

Wala na akong matinong post dito kundi puro sa accounting. Di bale next time matapos lang talaga itong delubyo ko sa subject na ito puro magaganda nang topic ang ipo-post ko. Sa ngayon tinatawag na ako para kumain kaya saka na lang uli ito!

Gutom na ako!

=mimi=

Deal or no deal?

"Bigla akong nawiwindang....wala namang tinatamasa......

Ayoko nang ulitin, ayoko ng isipin, ayoko ng gumising sa aking panaginip, panaginip!"

-"panaginip"mayonaise

~~O~~

Pumasok lang ang kantang iyan sa isip ko habang matagal na akong nakatitig dito sa computer. Iniisip ko kasi ang nangyari kanina sa school. Actually hindi maganda ang nangyari sa akin kaya patuloy ako sa pag-iisp nun. Sa totoo lang nahaharap ako ngayon sa napakalaking problema. hindi ko alam kung maipapagpatuloy ko pa itong course ko for the next semester o hindi na! Nakakalungkot isipin at napakasakit sa akin ang nangyayri sa akin ngayon. Hindi ko maipaliwanag pero gusto kong magsalita at sabihin iyon. Pero gustuhin ko man hindi ko magawa sa harap ng magulang ko. pakiramdam ko iiyak ako sa harapan nilang dalawa kapag nangyaring hindi na ako pwedeng magpatuloy sa course kong accounting.

Katulad ng sabi ng kanta..."bigla akong nawiwindang...wala namang tinatamasa!" ganoon ang nangyayari sa akin ngayon. Para na akong nawiwindang sa kaiisip ko paano ko pa maipapasa ang accounting. sa kakaisip ko ng ganoon, kahit na anong gawin ko pa, wala namang akong tinatamasa na maganda! Ano ba naman yun?! Bakit ganoon?! Kung isang panaginip lang ito....sana may manggising na sa'kin dahil hindi ko na matatagalan pa!sobra na!

pero...wala akong magagawa. Totoong buhay na ito hindi panaginip eh. Hindi ako kailangang gisingin dahil dilat na ang mga mata ko at gising na gising pa...

~o~

Naalala ko ang kaibigan ko. Naalala ko ang e-mail nya sa'kin noon na hanggang ngayon ay hindi ko pa narereplyan. Hindi ko mareplyan ang e-mail na yun hindi dahil sa kadahilanang wala akong time kundi dahil sa tanong nyang "what is love?" totoo yun! hindi ako nagjo-joke para maiba lang ang mood ng post na ito. Kung tutuusin sa mga taong inspirado at nakakatamasa ng ganyang kataga, madali lang masasagot yan. Parang sumasagot ng sila ng slum book o autograph na hindi na kailanganng pag-isipan pa masyado dahil marami ka ng pagpipiliang mga sagot sa utak mo na ng galing sa utak ng iba na nanggaling naman sa iba pa na ewan ko na kung saan pa ang pinakaunang pinagmulan. Saka ko na lang bibigyan pa ng reaksyon ang tungkol dyan dahil hindi naman ang topic na yan ang dahilan ng post ko ngayon. Hindi ko binggit ang kaibigan ko para s ganyang topic kundi para sa topic ng course ko!

Ba't nga ba ako napunta sa ganoon?!

Ulit..Naalala ko ang kaibigan ko dahil sa parehas kami ng problema- sa kurso na kinukuha namin pero iba kami ng dahilan tungkol sa problema na ito. Ang pagkakaiba namin: sya ayaw nya o sabihin na nating napipilitan sa ganoong kurso..(di nya siguro feel...ganoon ang pagkakaintindi ko..ewan ko lang) at ako naman gusto ko ang kurso ko.

~o~

Ayokong isipin na hindi para sa akin itong kursong kinukuha ko dahil nagustuhan ko na ito. Kung iisipin medyo malayo na rin ang nalakad ko bagamat alam ko medyo nagsisimula pa lang ako. Ang sakit isipin at tanggapin na ang lahat lahat ng pinaghirapan mo para makapasa ay bigla na lang mawawala dahil sa hindi tama o may mali sa naging takbo ng buhay mo kasama ang prof mo sa subject na yun!

Iniisip ko, kung saan tong nagugustuhan ko na ang accounting at buo na sa plano ko ang maging accountant ako balang araw ay bigla na lamang mawawala sa isang iglap. Mahirap mapaliwanag...mahirap ipaliwanag pero sadyang namumuo ang hinanakit ko sa prof ko kahit na sabihin nating hindi dapat mangyari ang ganoon dahil ako mismo ang gumagawa ng grado ko.

Kung noong 1st second sem ay isa pa ako sa nangunguna sa accounting noon....ngayon, ako ang syang nagpapakita na walang alam...parang sabihin nating bobo at mahina! Ang sakit tanggapin noong una kasi alam kong may alam ako pero ang problema ay hindi ko maintindihan ang pinagtututuro ng prof namin. Paano ko naman kasi maiintindihan e hindi naman nagtuturo yun! assignment lang ata alam nun! Malaking pahirap din sa akin ang magkaroon ng mga kaklaseng iskolar dahil iba ang level ng thinking nila sa thinking ko. Iba silang mag-analyze at iba rin ako kung paano mag-analyze pero masaya akong nalalaman ko sa sarili ko na kaya kong makipagsabayan. Kaya lang inis lang talaga ako sa kanila dahil sa angkin nilang talino doon na lang umaasa ang prof ko paano naman ang ibang hindi makasunod?? Hindi ako magtataka kung bakit marami sa amin ang bumagsak noong prelim, at isa na ako doon!

Hindi ko lubos maisip na kahit nitong college ang favoritism ng mga teacher ay hindi nawawala! Paano na kaya ang mga ibang estudyante nya? Mgaling kung sa magling syang CPA pero hindi sya magaling sa pagtuturo! Hindi nya kasi kayang dalhin ang buong klase para matuto. Ang nangyayari, "ang matatalino lang ang may karapatang matuto dahil siula lang ang nakakauha at nakakaintindi, sa ibang hindi nakakakuha bahala kayong sumabay sa amin!" Anak ng yan! ano yun?! ganoon ba talaga ang dapat na mangyari?! bagsak kung bagsak! bahala kang umintindi ng lesson basata sya na lang bahalang kumuha ng gradong ginagawa mo?! anong aasahan mong mataas na grado kung ganoon ng prof-hindi nagtuturo!

~o~

Hay nako...nadala na naman ako ng emosyon ko! inis lang kasi talaga ako. Kanina nagkaroon ng evaluation sa mga prof namin. Ang hirap pala talagang alisin ang namumuo mong galit sa tao para mahusgahan ng tama. Parang medyo magulo ang pagkakasabi ko ah...Ganito na lang yun...Ang hirap magpaka-plastic! Pero para sa pagsasaalang-alang lang ng ilang mga bagay, sige...gagawin ko. Ang hirap tumingin sa screen ng monitor lalo nat andoon ang mukha ng prof ko na nakatingin at nakangiti pa sa picture. Ang hirap sa loob ng bigyan mo ng 1 grado sa lahat ng tanong lalo nat hindi naman deserving na makakuha sya non. Ang hirap sa loob na maging objective sa page-evaluate sa kanya gayong ang ginagawa nya sa amin ay masyadong subjective sa paggagrado. Pero wala...kailangan kong maging tapat sa sarili ko, kahit hindi maganda o masama sa loob ko naging objective ako sa kung saan nakikita kong magaling naman syang CPA pero hindi ang magturo

Ayun...puro uno sya sa akin. Ayokong gamitin kasi ang personal na hinanakit ko sa prof na yun sa paggrado sa kanya. Wala pa kasi akong nakikitang makatwiran na dahilan para gawin ko yun. Iniisip ko na lang ang pamilyang binubuhay nya., Kawawa naman kung mawalan pa sya ng trabaho.

Pero ako ni hindi man lang naiisip na kawawa na ako sa grade ko!

~O~

Sa ngayon nangangamba ako. Maraming kaklase ko ang gusto ng mag-shift dahil sa kagagawan ng prof namin. Iniisip ko nga unfair sa min dahil minalas kami sa naging prof namin ngayon. Marami kasing klase na nakakapasa ng hindi nahihirapan dahil sa sobrang luwag ng prof. Paano naman ang mga estudyanteng may alam talaga at minalas lang sa prof? Kung sino pa ang may alam sila pa itong pinahihirapan kaya nawawalan ng opportunidad. Samantalang yung iba, pasarap na nga sa buhay at walang nararanasang hirap, sila pa itong nagkakaroong ng opportunidad sa buhay. Talaga bang ganito...wala na ba talagang social justice sa pilipinas?

Nakasaad pa naman yan sa constitution ng pilipinas Article 3 sec 10 of bill of rights!

Para ako ngayong nahaharap sa isang game show ng deal or no deal?

May dalawa kasi akong option

una, para hindi ko na problemahin pa itong accounting, maraming course na pwede pang makuha, hindi pa huli ang lahat. Pwede na akong mag-deal para paniguradong tapos na ang problema ko.

pangalawa, kaya ko pang lumaban. Hanggat maari, hanggat hindi pa tapos ang finals may pag-asa pa ako. Masaya nga ako at isa pa ako sa nakapasa o nakaabot sa mga pasado nitong midterm kaya pwede akong mag no-deal at tumuloy ng laban.

Kaya lang ang problema....napakaliit lang ng tsansa ko para makapasa dahil isang maling galaw lang ang laglag na kaagad ako. Anong gagawin ko??

Ito nga pala ang grado ko ngayong midterm:

Humanities=1.50

Management=1.50

filipino=1.50

English= hindi ko nakuha kasi hindi na ako nakaabot sa time. Absent ako nung araw na yun sa subject nya

P.E.=1.00 (hindi kasi ito mga pang-olympic games kaya nakakuha ako ng ganyan)

Pol. Sci=1.50

NSTP=1.50

Accounting=3.00

Is it a deal or no deal? sa course ko....ano ang dapat kong isagot?

Sayang may pagkakataon sana akong maging university scholar....

~o~

Dahil sa ganitong klase akong tao.....

No deal!

Sayang ang pagkakataon. Alam kong hindi pa tapos ang laban ko hanggat hindi pa nabubuksan ang pinakahuling briefcase ng laro!

Ang drama ko!

try lang ito....wag mo na lang pansinin!

Katanungan sa isip ko

Ano na naman ba ito?!

HIndi ko alam kung bakit ganito ang mundo??

Bakit ba ganito ang nangyayari sa akin ngayon??

Ano na lang ba ang mangyayari sa buhay ko?!

~~~~~~~~~~~~~~

Pina-exag ko lang ang simula ko para maging maganda ang pagiging wirdo ko sa buhay. Ewan ko ba pero...bakit nga ba may katanungang mabubuo sa isip mo na "bakit ganito?" at "ano na naman ba ito?" sa mga nangyayari sa buhay mo lalo na kung hindi mo gusto! Ayaw mo nga sanang mangyari pero nangyari pa sa'yo!

Bakit kaya ganun ano?

Ano na naman kaya iyon??

~~~~~~~~~~~~~~

Mahirap maipaliwanag ang sagot sa tanong pero naiintindihan mo. Pero bagamat naiintindihan mo na nga, gugulo pa sa isip mo!

Bakit kaya ganun ano?

~~~~~~~~~~~~~~

Alam kong medyo mahirap pang intindihin ang pinagsasabi ko kung bakit ako nagsasalita ng ganito. Gusto ko lang kasi munang ilabas kung ano ang sinasabi ng utak ko!

Maraming katanungan ang pumapasok sa isip ko....

Ano na naman ba ito??

Hindi ko alam kung bakit naulit na naman ang nangyari. Naulit dahil may nagyari na rin kasi sa akin ng ganitong sitwasyon. Alam kong may nagawa ako...pero hindi ko alam kung hindi tama. hindi ko alam kung mali. Malamang may atraso....kasalanan....atraso....hindi ko alam kung paano at ano ang itatawag. Pero siguro atraso na lang ang gagamitin kong salita.

Atraso dahil sa hindi ko pagsagot o pagkausap sa kaibigan ko sa phone! Kung tutuusin nakakatawang marinig dahil sa ganitong ka-simpleng dahilan nauwi pa sa iritasyon at maari rin sigurong humantong sa galit kung hindi nakakapagpigil ang dalawa. Pero sa nangyari kanina...ok lang dahil nakapagpigil ako. Madali lang naman kasi pigilin yun, ang galit kung iisipin mo palagi kung dapat ka nga bang magalit.

Naiintindihan ko ang dahilan nya kung bakit sya nagkakaganun kaya hinayaan ko na lang. Hindi naman kasi mapipigil ang damdamin ng isang tao eh. Hindi naman pwedeng sabihin dun na "wag ka ngang magalit parang yun lang!" kung talagang irita sya at medyo galit na yung nararamdaman nya. Kaya hahayaan ko na lang muna lumipas yun. Pero ang akin lang sana....malagay sana sa tama kung paano sumagot o magsalita na hindi rin maiinis ang kausap. Siguro mas gugustuhin ko na lang na tapatan nya akong sinagot na:"oo galit ako kasi blah...blah blah......"

at ok lang din kung murahin pa ako sa text na:"g*ga ka! @$%#& alam mo naman na....blah blah blah kaya galit ako sayo!" Kahit sabihin natin na medyoang sama siguro ng dating pero ang point ko eh umamin at direkta nyang sinabi para naman hindi nagiging palaisipan sa isip ko at umamo-amo para lang sabihin kung galit ba o hindi. Ayoko rin kasi na magkakaroon ng iba pang dahilan kung ayaw naman pala rin sumagot. Sabihin nating napilitan lang! Kung ayaw edi ayaw, di ba? at least kung hindi sumagot o nagreply, paglumipas ang mga araw matino ng kausap. Kayasa kasi makikipag-usap ka nga sa pilitan lang, wala rin! andun pa rin ang galit panigurado parehas lang kayo magkakainitan at hindi magiging matino ang pag-uusap nyo!

Nag-react lang muna ako bago ko ikukwento...Anyway ito na yun

Tumawag ang kaibigan ko sa phone. Kagaya ng dati at hindi nawawala sa akin, lagi akong may ginagawa. So, hindi ko sya nakausap. May magagawa ako para makausp sya, pwede kong itigil ang ginagawa ko para mapagbigyan lang sya pero....mas mahalaga kasi ang ginagawa ko. Wala akong time para gawin bukas dahil may alis pa ako kaya sinasamantala ko na ang oras na natitira sa akin ngayong gabi. matapos masabi ang lahat-lahat tinext ko sya. Humingi ako ng tawad sa dahilang sayang ang bill na pumatak sa phone nila dahil nawalan ng saysay ang pagtawag nya! Sa totoo lang yun ang naisip ko! pasensya na kung ganoon pero hindi rin naman nawawala ang pagiisip ko sa dahilang gusto nya talaga akong makausap at hindi dahil sa bill nila kaya sya nagalit (siguro). Nagtext ako, reply sya. Kala ko ok naman na ang lahat pero nung tumagal-tagal iniisip ko na lang na sana hindi na lang sya nag-reply dahil hindi ko naman pinipilit na mag-reply sya! Ayokong sabihin yun kanina bago matapos ang usapan dahil alam kong masakit yun o may epekto yun sa kanya kaya minabuti ko nalang magpakahinahon. Iniisip ko rin bakit kailangan kong magalit. Una sa lahat kung tutuusin hindi ko rin kailangan humingi ng tawad dahil ginawa ko lang naman kung anong nararapat nkong gawin para sa ikakabuti ko. Ginawa ko lang ang dapat unahin na gagwain. Nais ko lang pang-unawa. Nauunawaan ko kung bakit ganoon sya pero...sana maunawaan din kung bakit ako ganito.

Hindi ko masisisi kung magagalit sya o maiirita pero sana kung iintindihin kung dapat nga ba iritahin mo ang sarili mo sa ganoong bagay. di ba nga dapat matuwa pa sya dahil kahit paano nakausap nya ako sa text? Pero ewan ko...ayoko na rin gaano magsalita kasi iba ang nararamdaman ko sa nararamdaman nya. Nauunawan ko sya kaya hahayaan ko na lang. Sya rin naman makakapag-isip kung kailangan kang humaba ang iritasyon na yun sa sarili nya o hindi. Akin lang dito sa blog ko, gusto ko lang magsalita.Kasi pag may nagalit kasing tao sa akin talagang iniisip ko kung ano ang dahilan. Dapt nga ba o hindi dapat palipasin ang mga nangyaring iyon o hindi? dapat rin ba ako magalit o hindi? pumapasok ang katanungang yan sa isip ko bago ako gumawa ng desisyon. Ayoko kasing lumipas ang gabi o araw o oras o minuto na guguluhin ako ng utak ko tungkol dyan. Gayunpa man, wala! wala akong magagawa dahil ano ba ang dapat kong gawin? Teka mali ata ang tanong....may dapat ba akong gawin???

~~~~~~~~~~~~~~

Sinulat ko ang nasa itaas kahit medyo mababaw kdahil pumapasok sa isip ko. Ganyan lang talaga ako, pinag-iisipan ko kahit isang maliiit na bagay basta makagawa lang ng isang desisyong magiging maayos. Anyway, wla rin namang mangyayari ganoon kung wla akong ginawa. Pero hindi rin naman magkakaganoon ang usapan kung wala rin sya ginawa. Parehas lang. Patas lang!

Hay...hindi ko alam kung bakit ganito ang mundo??

Hindi ko alam kung bakit nagkaroon ng mga katagang "pag masaya ka sunod nun kalungkutan at kung malungkot ka sunod nun kasiyahan" Hindi ko na alam kung kanino ko unang narinig yan pero bakit nagkaroon ng ganyan? San nagmula? at bakit totoo ang ganyang kataga? Paano kaya kung walang nakaisip nyan, magkakaroon ba ng ideya o katotohanan ang salitang yan sa tao?

Bakit kaya hindi na lang nangyari ang lahat na lang ng tao ay malungkot dahil kalakip naman nito ay kasiyahan? At least ang kasiyahan na naramdman mo ay hindi mapupunta sa kalungkutan dahil nanggaling ka na ron. Pero teka parang may mali....kasi kung naging masay na ang mga tao papasok na uli ang katagang pag masaya ka susunod din doon ang kalungkutan. Edi balik din sa dati! Rotasyon lang ang nangyayari.

Bakit kaya ganito ang mundo, hindi fixed? Laging may cycle. Laging paikot. Paikot-ikot lang ang nangyayari-paulit-ulit! Siguro nga dahil ganoon talaga ang mundo. Tama lang na maging hugis bilog sya dhil paulit-ulit lang ang pagikot nya.

Ganoon nga talaga siguro ang buhay...paulit-ulit lang ang nangyayari. Iikot lng dinang buhay mo sa kung anong buhay ang nararanasan din ng tao. Bagamat magkakaiba pero lahat maari yun pagdaanan pagdating ng araw na nakapunta na sila doon sa pinuntahan o inikutan mo.

~~~~~~~~~~~~~~~

Talaga nga naman oo...bakit ba ganto ako ngayon?

Sa totoo lang hindi ko alam! hindi ko alam sa dahilang hindi ko maintindihan. Baguhin natin ang sagot ko...

Bakit ba ganito ang nagyayari sa akin ngayon??

Marami kasi akong mga katanungang nabubuo sa aking isipan na hindi masagot o sadyang malabo pa kaya hindi ka maunawaan. Patuloy pa akong naghahanap ng kasagutan kung bakit ganito ang nagyayari sa akin ngayon. Mahirap intindihin pero...kung naranasan mo at mararamdaman mo ang nararamdaman ko, tingin ko kahit medyo malabo ay mauunawaan mo kahit papaano.

~~~~~~~~~~~~~~~

Sa ganitong pagpapalabo sa aking isip, ano na lang ba ang mangyayari sa buhay ko??

Katualad ng mundong bilog, patuloy itong iikot para magkaroong ng araw at gabi sa iba't ibang dako ng lupain. Bagamat medyo malabo ang pinakadahilan ng dahilan ng pagkakaroon nito nagpapatuloy pa rin ang mundo sa pagtupad ng tungkulin nya sa tao.

Kagaya ng buhay ko, bagamat paulit-ulit lang ang nangyayari:masaya-malungkot, malungkot-masaya; sa taas-baba, baba-taas; patuloy na iikot ang buhay ko sa mundo. Patuloy-tuloy ang paggawa ko sa mga gawaing dapat kong gawin. Bagamit medyo gulo pa ang utak ko sa pinakadahilan pa ng dahilan ng mga gawaing ito. Itutuloy ko lang hanggat sa makakuha ako ng kasagutan sa mga tanong ko.

Sa ngayon, itutuloy ko lang ang laban at daloy ng buhay ko hanggat matagpuan ko ang kasagutan sa dulo ng buhay ko!

~~~~~~~~~~~~~~~

Ewan ko pero hindi sadyang ang mga katanungang nailagay ko sa itaas ang magiging dahilan ng pagkakaroon ko ng mahabang post...kala ko nung una walang kwenta lang yun dahil sa dala ng kawirdohan ko...

.........

.....

..

.

Part II- My Shadow

Talaga nga naman oo...Natatawa na lang ako sa kawirdohang nangyayari sa sarili ko. Naala ko sabi sa akin ng ate ko "minumulto ka nga ah nagawa mo pang magbasa ng ganitong libro!"

Philippine ghost stories kasi ang binabasa ko about dun sa doppelganger na yun. Anyway tuloy sa naudlot kong post.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Salamat sa bestfriend ko at nabigyan nya ako ng sagot tungkol don. Actually nakuha nya iyon sa pinsan nya kaya maraming-maraming salamat din doon.

Tulad ng sinabi ng mama ko sa akin, ganoon din ang sinabi sa akin ng bestfriend ko na sinabi sa kanya ng pinsan nya, huwag ko daw hahayaan na mag-isa ako kahit saan. Tulad ng inaasahan kong dahilan, kailangan kong pag-ingatan ang sarili ko. Kasi kadalasan daw na kapag nakikita ang tao na ganoon, ito'y assurance na malapit na silang mamatay!

~~~~~~~

Pero sino ba ang taong nanggaya na yun sa akin?

Acccording uli sa bestfriend ko sa pagkakasabi sa kanya ng pinsan nya, ako daw talaga mismo yun! Konsensya ko na nabuo at naging totoo. Parang multo ko. Katulad ng sinabi sa description ng doppel kanina sa una kong post. Multo ko na nagsatao dahil gusto nilang mabuhay. Gusto nilang maging tao rin na nabubuhay ditop sa mundo. Sa bagay ganun naman talaga ang mga kaluluwang lumilibot libot sa lupa. Basta ang tao daw na nakit ng klasmeyt ko ay walang iba kundi ako rin mismo. Sadyang lumabas lang yun mismo sa sarili ko.

~~~~~~~~

Pero anong dahilan bakit lumabas ang multong iyon sa akin?

Kung sa lagay ng mumu na yun, gusto raw kasi non mabuhay pero bakit gusto nyang mabuhay? bakit sya lumabas at nagpakita ng ganoon? actually hindi pa ako patay pero ang kaluluwa ko lumibot na't naglalakbay. Ang saya nya! wala pa man pinangunahan nya na ako. Pero sinabi kasi ng pinsan ng bestfriend ko na lumalabas lang daw yun kung may problema o naging malungkot o sabihin nating na depress ako talaga kaya baka daws lumabas yun. Wala akong ibang dahilan na naibigay kundi ang pag-aaral ko ng tanungin ako ng kaibigan ko pero kung iisipin....ewan ko iniiisip ko lang ngayon, kung isasama ko ang mga nakaraang araw lang na hindi pa naman gaanon katagal na lumipas... Tingin ko nga naging ganoon ako. Sa anong kadahilanan ewan ko! siguro...minsan kasi parang sawa na ako sa nangyayari sa akin. kaya siguro ganoon.

Kung sa kalungkutan ko nagsimula ang lahat, kasalanan ko nga ang nangyayaring ito. Dapat maisaayos ko.

~~~~~~~

Ano bang dapat kong gawin??

Alam kong grabe akong malungkot kaya siguro hindi nakayanan ng konsyensya ko ang pasakit na ginagawa ko sa kanya kaya lumabas sya. Wala na akong magagawa kasi nangyari na ang mga bagay na iyon. Tulad ng mga payo ng pamilya ko at ng kaibigan ko iingatan ko ang sarili ko at di ko kakalimutang magdasal. Ayoko pang mamatay kaya susundin ko sila. Hindi ko man masasabing makakalimutan ko kaagad ang mga nangyayari sa akin, hindi ako padadaig sa takot ko dahil sa tingin ko dun siya mas lalong lalakas. Dapat kong ipakita na ako ang may mas karapatan dito sa mundo dahil ako ang totoong nilikha.

Kumbaga sa libro, ako ang totoong writer at sya nanggagaya lang ng libro ko. Bagamat halos ang buong nilalaman ng libro ay walang pagkakaiba ang tunay na gumawa ng libro ang syang nakakaalam ng buong istorya at nilalaman ng libro kahit saan mo pa man pa-ikut ikutin. At ang nanggagaya ay hindi mananalo sa tunay na gumawa dahil gayahin man nya iyon hindi nya pa rin mapapantayan ang tunay na may akda.

teka....may kaugnayan ba ang sinabi ko?? naputol kasi ako sa pagta-type dito dahil nanood muna ako ng cheering competition. UE kasi ang una kaya ganun.

~~~~~~~~

Anong gagawin mo kapag nakita mo ang ka doble mo??

Naalala ko ang sinabi ng bestfriend ko. Pero ito muna...syempre ang reaksyon ko kaagad, matatakot. But since mukha ko ang nakikita ko, hindi naman ako mukhang katakot-takot hindi ko kailangan panaig sa takot ko. Kaya ko namang magkunwari na hindi ako takot (minsan) Pero basta una , syempre matatakot ako pero...hindi yan...hindi dapat ganon ang mangyari...

Yung gagawin ko, siguro kailangan kong kausapin..kakausapin ko sya....ang sarili ko.

~~~~~~~~~

Anong sasabihin mo?

hehe..tulad ng sabi ng pinsan ng bestfriend ko, mumurahin ko! (pwede bang sampol? :P) Hehehe...biruin mo, sa tagal ng panahon na nagdaan na hindi pa ako nakakapagmura ng verbal sa mismong sarili ko rin pala ang magiging first mura ko! Nakakatuwa...ang kulit!

Parang dahil sa ayokong murahin ang ibang tao sarili ko na lang ang mumurahin ko! ini-imagine ko nga ang sarili ko kung mangyari yun..hmm... pano kaya ?

hmmm...kunwari nagkita na kami...halimbawa ito ang eksena:

mimi:huh! (natakot na kunwari ako sa lagay na yan!) anong kailangan mo?

kadobol: gusto kong sabihin sa'yo na malapit ka ng mamatay kaya humiwalay na ako sayo agad. Gusto mo na kasi di ba?

mimi: Aba't lokong 'to! na depress lang ako ng konti tampo ka na agad. Dapat nga damayan mo pa ako dahil ikaw ang kunsyensya ko hindi ng naggagagala ka kung saan saan. Nililito at tinatakot mo pa ang tao!

kadobol: eh hindi naman ako lalabas ng ganito kung hindi sa kagagawan mo!

mimi: (teka kung ganito ang ssabihin nya wala akong chance na makapagmura anong sasabihin ko? anyway tuloy natin) ammm...ah..oo nga kasalanan ko pero..wala ka bang tiwala na makakayanan ko ang lahat ng iyon? bakit hindi ka nakatiis? (ayos nakalusot!)

kadobol:kasi sobra na...lagi mo na lang dinadala sa akin ang mga pasakit mo sa sarili mo. Kung alam mo lang kung gaano mo na akong nasasaktan...

(anak ng yan! parang gusto ko ng itigil ah.....horror ito hindi love story! anong script ba 'tong pumapasok sa utak ko! tapusin ko na nga ito!)

mimi:ok sige sorry...alam kong ako ang may kasalanan kung bakit ako nakakaranas ng ganito sa sarili ko. Pero sana lang h'wag kang mangdamay ng ibang tao dahil ayokong mag-alala sila. Naintindihan ko kung bakit sa iba ka nagpakita at sa hindi ko pa ka-close dahil alam kong ayaw mo silang gannon din lituhin (ayun kasi yun sa description kaya idadagdag ko) Nagpapasalamat ako don at hindi sa mga mahal ko sa buhay ka nagpakita pero kung maari lang, kaya kong gampanan ang responsibilidad ko para sa sarili ko. Gusto ko lang ay magtiwala kayo at ikaw sa akin. Dahil sa kunsensya kita pasensya na kung palagi kang nasasaktan. Alam kong alam mo naman ang pagkatao nating dalawa. Ako'y masyadong mapagkimkim pero gayunpaman alam kong kaya natin iyong dalawa. Hindi ko alam kung ikaw ba ay nakakabalik pero ang hiling ko lang sana nga bumalik at huwag na muli magpakita sa iba.

kadobol: (tahinik lang muna habang nag-iisip pa ako ng kung anong sasabihin...break muna!)....

mimi: Pagpasensyahan mo na ako ulit at ako talaga ang may kasalanan. Ang tanging masasabi ko lang ngayon ay ayokong mamatay! Bagamat alam kong gusto mong mabuhay ay hindi kita mapagbibigyan dahil iba ang mundo mo sa mundo ko. Nais mo man mapunta sa mundo ko ay hindi maari. hayaan mo na lang sana na ako na lang ang mabuhay dito at hahayaan kitang mabuhay kung saan man dapat na naroroon. Hayaan mo akong maging masayang nabubuhay dahil tutal ang kasiyahan ko ay magiging kasiyahan mo na rin dahil ako ay ikaw at ikaw ay ako. Kaya hayaan mo na lang ako. Sana maunawaan mo dahil malaki ang tiwala ko sa pag-iisip mo dahil sa akin din nagmula yang pag-iisip mo. Masya ako at pinaaalahanan at pinotektahan mo ako (nabulol pa ata ako!) Yun ay kinapapasalamat ko ng marami. Para sa ikatatahimik ng lahat sana mapaunlakan mo ang aking sinabi. Para naman din iyon sa ikabubuti nating dalawa at ng mga mahal natin sa buhay. Sa ngayong pagkikita natin, kung nagbabadya ka na ako'y kunin, h'wag na muna. Para kasi sa akin marami pa akong dapat gawin. Ni hindi ko pa nga nasasabi sa mahal ko na mahal ko sya kukunin mo na ako agad! hehehe...biro lang. Hayaan na lang sana natin ang Diyos na maghusga kung nararapat na ba akong mawala o hindi pa. Huwag natin syang pangunahan. sa ngayon Sana magsilbi ka na lamang gabay ko sat karamay sa oras ng kalungkutan kagaya dati pero hindi na sana maulit ang ganitong pangyayari.

kadobol: sa dami ng sinabi mo tatanggi pa ba ako? (kadobol ko talaga 'to kung ganito ang sinabi)

mimi: (maski pala sa ganitong paggawa ko ng istorya ay hindi ko pa rin nagawa ang magmura :( ) Hehehe...salamat at paaalam na sa'yo. Magandang experience 'to!

kadobol:babay...

(parang nag-usap lang sa phone eh no?! babay pa)


the end..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hay..nakagawa nga ako ng istorya pero hindi ko rin pala nagawa ang magmura. Anyway, ganyan talaga ang sasabihin ko. Kasalanan ko naman kasi talaga. Tingin ko kasi kahit naman naiisin nilang makatira dito sa lupa hindi naman nila magagawa kung walang dahilan. Sabihin nating hindi naman sila magpapakita kung walang dnaging dahilan para sila magpakita. eh ang kaso kasi meron, kaya kasalanan ko. Wala akong ibang magagawa kung hindi pabalikin sya kung saan sya dapat. Siguro ang pagmumura ko na lang kapag namerwisyo mo sya. Yun baka doon na matuloy.

Pero sabi sa description masama ang makita mo ang sarili mo, pero kung bakasakali ngang mangyari lang ang ganoon kailangan maging handa ako at masabi ko itong lahat sa kanya. Malay mo ang lahat ng nagyaring iyon ay mapagbago ko.

Basta isa lang ang masasabi ko sa sarili ko ngayon....

Hindi ako mamamatay hanggat hindi ko nasasabi sa mahal ko na mahal ko sya!

:)

~~~~~~~~~~~~~
Paano kung nasabi mo na?

ha? ah...mmm....

teka ibang usapan na yan....syempre hayaan na muna akong maging masaya kami ng minama...teka ang dami mo atang tanong.... sino ka ba??

ako?
oo..ikaw

Kala ko hindi mo iyan itatanong sa akin??

huwag ka na ngang magtanong, sino ka ba?


Hehehe....

Edi ikaw! Sino pa ba?! Bakit nakakasiguro ka bang ikaw ang totoo at ako ang hindi.....


........


The end


(hay na ko tinakot ko na naman ang sarili ko...)

DoppelGanger

Dopple Ganger is a german word meaning "double walker"

In the realm of supernatural, doppelganger refers to the ghostly double or shadow self that accompanies every human being throughout his life, providing sympathethic company and giving advice by either implanting ideas or through some sort of osmosis.

they are invisible, usually standing behind the person, and never casting a reflection. it is said to be bad luck to see your doppleganger. though mischievous and sometimes malicious, they never show themselves to friends and relative of the person because this causes great confusion to them.

-from the book of Philippine Ghost Stories Book I

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Naintindihan mo ba ang nakalagay sa taas? Kung ako tatanungin mo...parang oo na hindi! Nang tanungin ko ito sa tatay ko. Wala syang ideya tungkol dyan. Wala naman kasing oras ang tatay ko sa ganyang mga kwentuhan kaya ang tanga ko bakit tinanong ko pa yan sa kanya pero gayun pa man dahil sa natagpuan ko yan sa libro pinabasa ko yun sa kanya.

"parang ibig sabihin lang nyan Angel dela guardia." yun ang sabi ng tatay ko pero nagtanong uli ako.

"eh ano po ang ibig sabihin ng pangalawang paragraph?" hindi pa man nakakasagot ang tatay ko pinangunahan ko na ng halimbawa sa nangyari sa akin nung friday (september 8 birthday pa ni mama mary)

Kaya lang sagot kaagad sakin ng tatay ko.."anong ikaw?! hindi ikaw! Yun lang ang sinasabi ng libro pero hindi yan totoo, kathang isip lang yan ng tao 'hwag kang maniwala. Wala lang yan!"

Kung tutuusin yun naman talaga inaasahan kong isasagot ng tatay ko sa akin. Parehas kasi kami nun sa paniniwala sa mga ganyan. Pero hindi naman sa hindi kami naniniwala, para akin, para hindi na ako matakot at hindi na maapektuhan pa ang lahat pati pagkilos ko ganyan na lang talaga ang iniisip ko.

Pero nung una, nang malaman ko talaga, kinilabutan ako. Una kong beses nakaramdam ng matinding pangingilabot na talagang nanlamig ang mga kamay ko at parang tumatayo hindi lang balahibo kundi parang mismong buhok ko ng marinig ko ang kwento ng kaklase ko. Actually, hindi ko man narinig ang pinaka-kwento nya ng buong-buo kahit sinabi lang ito sa akin at narinig ko lang habang medyo malayo ang pagitan namin sa isa't isa hindi pa rin naaalis ang pangingilabot ko sa sarili ko.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ewan ko ba kung bakit sa dinami daming tao ako pa ang talagang ginaya. Pero ito muna ang kwento nya....

According sa classmate ko na itago na lang natin sya sa pangalang "milya" naglalakad daw sya sa madilim na hallway ng lepanto papuntang laboratory ng makita nya ako na andoon din at naglalakad. Dahil nga sa magkakalse kami inaasahan nya na kahit paaano ay babatiin o papansinin man lang kahit hindi kami ganoon kalapit sa isa't isa dahil likas na sa akin ang ganoong personalidad. Palabati (naks!) Gayunpaman nagtaka sya kasi ang suplada ko raw at hindi ako namansin pero dahil nga sa hindi kami "close" pinabayaan nya na lang. Ngunit laking gulat nya ng makarating na sya sa 2nd floor kung saan andon ang laboratory namin for accounting subject, laking gulat nya na andon bigla ako eh kakasabay lang namin kanina sa lepanto. Pangingilabot kaaagad ang naramdaman nya.

Pag-akyat nya at nang makita nya ako, sinabi ng mga ibang kaklase ko sa kanya na tapikin ako sa likod. Nung mga oras na yun, malay ko at wala akong paki kung bakit nya ako tinatapik sa likod dahil sa pag-aakalang biruan lang nilang magkakaibigan yun. Pero nung makita sa mga mata nila ang kakaibang tingin (ganyan kasi ako eh , bumabasa ng mata) nagtaka na ako. Nakaramdam ako ng pangingilabot na sabihin sa akin ng kaibigan ko na may pinapasang usog sa akin.

Una ayoko talagang pansinin dahil ayokong takutin ang sarili ko pero nung makita ko talagang may hindi na tama, umaksyon na ako. Dun na umamin ang kaklase kong iyon na nakita nya nga ako.

Ang sagot ko pati ng kaibigan ko "paano mangyayari yun eh andito ako at hindi ako bumababa ng lepanto?!"

Kaming lahat nangilabot. Ayoko ko pa naman ng ganoon. Ayoko kasing may madamay na iba.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Balak sana namin umalis ng kaibigan ko, pupunta kami ng quiapo para magsimba pero dahil nga sa ganoong pangyayari hindi na kami tumuloy. Pati kasi sya natakot. Nagaalala sa akin na baka may mangyari sa aking hindi maganda kaya sinasamahan nya ako kahit saan ako magpunta nung mga araw na yun. Hehehe...ang sweet nga na kaibigan eh! nagalalala talaga sa akin pero ayoko ng ganoon kasi lalo akong kinikilabutan at higit sa lahat ayokong may iba pang nag-aalala sa akin. Ayoko ko kasi silang abalahin pa. Pero salamat sa kanila! Talagang tunay silang kaibigan....

:)

~~~~~~~~~~~~~~~~

Pagkauwi ko, sinabi ko yun sa nanay at ate ko. Sabi nila h'wag ko daw hahayaan na ako lang mag-isa sa isang lugar. Mag-ingat daw ako at higt sa lahat magdasal ako sa Diyos.

Maraming tanong pa yung gumugulo sa isipan ko. Kailangan ko pa maghanap ng kasagutan kung bakit may ganoon. Tinanong ko yun sa bestfriend ko pero yung mga sagot...sa susunod na lang muna na post. Kakain muna ako ng tanghalian.

cge....

=mimi=

Pangalawang blog

Karugtong ng nauna kong blog

Sana maging matino

Ang pagsulat ko na ngayon dito.


Itong gingawa ko

ay "try" lang bilang paunang sulat ko

Sana maging maayos

dahil yun lamang ang nais ko.


-ako


Sa totoo lang mistulang tula ang nagawa kong bilang panimula. Di ko sadya yun pero ayos lang...

sana nga maging matino na ito kaysa sa nauna ko....




=mimi=