This is Beautiful! Try not to cry...reaction...

Matapos kong mabasa ang forwarded e-mail na ito mula sa former classmate ko nung high school. Totoo pala ang sinabi na "try not to cry" sa title.

Matapos ko kasi mabasa ang istorya muntikan na akong maiyak na hindi ko akalaing mararamdaman ko ang pag-iyak mula sa pagbasa lang nun!

******************

Maganda ang istorya kung tutuusin. Very inspiring lalo sa mga taong nakakaramdam ng problema o pagsubok sa buhay...

Nung buksan ko ang e-mail ko kanina at pagkainteresang basahin ang article na 'to, kala ko simpleng istorya lang na kagaya ng ibang inspiring stories na sinesend ng iba ko pang kaibigan. But then..nagkamali ako!

After I read the whole story, may message sa ibaba na:

"( Let's see Satan stop this one. ) Take 60 seconds and repost this, within the hour, you will have caused a multitude of believers to pray to God for each other. Then sit back and feel the Holy Spirit work in your life for doing what you know God loves "When you're down to nothing, God is up to something."
Email this. Title : This is beautiful ! Try not to cry. "

Kung tutuusin, kung babasahin mo yan..simple lang...parang wala na ring dating dahil ito naman kasi lagi ang nakalagay pagkatapos ng forwarded e-mail. Pero pagkatapos kong mabasa ang istorya, tapos nung time na sinimulan ko basahin yang nasa itaas na yan..bigla akong kinilabutan at muntikang maiyak!

sumagi sa isipan ko ang lahat ng problema, kalungkutan, kaguluhan ng isip ko at ang bumabagabag sa isip ko. Lahat ng iyon pumasok sa utak ko. MUntikan akong mapaiyak dahil napag-isip-isip ko...ang dami na nga palang nangyari sa buhay ko na kasama ko Sya. Na minsan nakakalimutan kong magpasalamat. Bukod pa dun..dahil sa medyo inis ako sa nangyayari sa paligid ko, masyado pang napupuno ng galit ang puso ko. Lalo akong nagiging matigas sa anumang bagay na dapat ang isipin ko ay maging mapang-unawa at higit sa lahat ipanalangin sa Kanya.

Bigla gustong tumulo ng luha ko kanina nung matapos kong mabasa ang e-mail kaya lang dahil nga ang nakalagay ay "try not to cry" edi pinigil ko! Isa pa..baka isipan pa ako ng hindi maganda ng ate ko dahil katabi ko lang sya kanina dito sa computer. Baka magtaka yun kung bakit ako umiyak bigla samantalang ang saya at maganda ang mood ko kanina. Kaya yun pinilit kong hwag tumulo ang luha ko.


*******************************

sa totoo lang, ngayon lang sa akin nangyari ang ganito. Lagi naman kasi ako nakakabasa ng mga forwarded e-mails na may religious ang topic pero hindi katulad sa ngayong naramdaman ko.

Pakiramdam ko kanina..niyakap Nya ako sa puntong binabasa ko ang huling parte ng kwento. Kung saan na bagamat iba ana ang sinasabi dun dahil tapos na ang story, dun siguro talaga ang paramdam Nya sa taong nagbabasa.

At that time..naiiyak ako..painiisip ko nga ngayon na baka nga niyakap nya ako..medyo naiiyak pa rin ako. Parang kasing sa lahat lahat ng pagsubok na dinadaanan ko ngayon, pinarating NYa sa akin ngayon na "hindi ako nang-iisa!" andyan lang SYa parati. Kasama ko lang Sya palagi..na bagamat hindi ko man Sya physically nakikita ipinararamdam Nya sa'kin na andyan lang Sya at hindi Nya ako iiwan!

Ang saya malaman ang ganoon..nakakaiyak lang talaga dahil lumalabas ang kahinaan mo mula sa pagpapanggap na kaya mo ang lahat!

*******************************

Sa mga dinaranas ko ngayon, natutuwa akong malaman na kinakaya ko. Bagmat nakakaramdam ako ng inis, galit, panghihinayang, lungkot at panghihina ng loob dahil sa mga taong nasa paligid ko, masaya akong malaman ngayon na niyakap NYA ako para iparating na ginagabayan Nya ako at tinutulungan Nya ako.

Heheh...dito ko lang sa blog na ito sasbihin..

Alam mo ba na pagnamatay ako, ang pinakahuli kong wish ay yung Mayakap Sya! (naiiyak na naman ako! drama portion 'to) Kahit san man ako mapunta basta bigyan lang ako ng pagkakataong makita, makausap Sya para humingi ng kapatawaran at Higit sa lahat Mayakap sya. Yun lang ang huli kong gustong gawin pagnamatay na ako at kasalukuyang naglalakbay sa daang ginagawa ko simula ng nabubuhay ako.

Yun talaga ang wish ko, ang Mayakap Sya para humingi nga kapatawaran!

********************************

Siguro kaya ako naiiyak ngayon ay dahil sa nararmdaman ko lang masyado ang presence Nya. Sa taong nag-forward sa akin nito.. Pangalanan na lang natin syang "Win". Bagamat masyao akong nagiging mataray sa kanya nung highschool days..sa pagkakataong ito..may utang na loob ako ngayon sa kanya ng hindi nya nalalaman dahil pinadala nya sa akin ang e-amil na yun.

Salamat sa kanya dahil nagkaroon ako ngayon ng lakas ng loob para harapin pa ang problema ko sa pag-aaral at sa pamilya.Ngayon araw na kasi nito masyadong magulo ang utak ko kung paano makakapasa sa major ko. Nawalan pa ako ng grade dahil sa pagkaka-absent ko nung nagkasakit ako. Sa pamilya ko naman, masyado nang nagiging magulo ang takbo ng pag-aaral ng kapatid ko. Nanghiinyang ako sa oras at gastos ng daddy ko para sa pag-aaral nya kung ihihinto nya lang ang lahat. Naawa ako sa hirap ng tatay ko! Naiinis ako dahil hindi ko alam kung bakit nakakapag-isip sila ng ganoon! Kahit na ipakita ko sa kanila na parang hindi ako apektado sa nangyayari at kahit na ipakita ko sa sarili ko na makakayanan ko ang lahat ng iyon, hindi ko akalaing nasasaktan ko na pala ang sarili ko. Minsan pala talaga kailangan mo rin ipakita sa sarili mo na mahina ka para sa susunod lalo ka pang tumibay at lumakas!

Kaya para kay "Win" salamat...nasaktuhan na may problema ako tapos nabasa ko yun kaya guamanda ganda ang loob ko. Guminhawa at nadagdagan ang spiritual ko! hehehe..

Sige hanggang dito na lang....



=aimme=

(bagong name ko dito sa blog!)

P.S.
pinost ko nga pala dito ang story with the same title, sa mga mapapdayo basahin nyo na lang then see for yourself the effectiveness of that story...

HAve faith in HIM!

God Bless!

This is Beautiful! Try not to cry.

"When you're down to nothing, God is up to something."
This is beautiful! Try not to cry.

She jumped up as soon as she saw the surgeon come out of the operating room. She said: "How is my little boy ? Is he going to be all right ? When can I see him ?" The surgeon said, "I'm sorry. We did all we could, but your boy didn't make it."

Sally said, "Why do little children get cancer ? Doesn't God care any more ? Where were you, God, when my son needed you ?" The surgeon asked, "Would you like some time alone with your son ? One of the nurses will be out in a few minutes, before he's transported to the university." Sally asked the nurse to stay with her while she said good bye to son. She ran her fingers lovingly through his thick red curly hair. "Would you like a lock of his hair ?" the nurse asked.
Sally nodded yes. The nurse cut a lock of the boy's hair, put it in a plastic bag and handed it to Sally.

The mother said, "It was Jimmy's idea to donate his body to the University for Study. He said it might help somebody else. "I said no at first, but Jimmy said, 'Mom, I won't be using it after I die. Maybe it will help some other little boy spend one more day with his Mom." She went on, "My Jimmy had a heart of gold. Always thinking of someone else. Always wanting to help others if he could." Sally walked out of Children's Mercy Hospital for the last time, after spending most of the last six months there. She put the bag with Jimmy's belongings on the seat beside her in the car.

The drive home was difficult. It was even harder to enter the empty house. She carried Jimmy's belongings, and the plastic bag with the lock of his hair to her son's room.
She started placing the model cars and other personal things back in his room exactly where he had always kept them. She laid down across his bed and, hugging his pillow, cried herself to sleep.

It was around midnight when Sally awoke. Laying beside her on the bed was a folded letter. The letter said :

"Dear Mom,

I know you're going to miss me; but don't think that I will ever forget you, or stop loving you, just 'cause I'm not around to say "I Love You" . I will always love you, Mom, even more with each day. Someday we will see each other again. Until then, if you want to adopt a little boy so you won't be so lonely, that's okay with me. He can have my room and old stuff to play with. But, if you decide to get a girl instead, she probably wouldn't like the same things us boys do. You'll have to buy her dolls and stuff girls like, you know. Don't be sad thinking about me. This really is a neat place. Grandma and Grandpa met me as soon as I got here and showed me around some, but it will take a long time to see everything. The angels are so cool. I love to watch them fly. And, you know what? Jesus doesn't look like any of his pictures. Yet, when I saw Him, I knew it was Him. Jesus himself took me to see GOD ! And guess what, Mom ? I got to sit on God's knee and talk to Him, like I was somebody important. That's when I told Him that I wanted to write you a letter, to tell you good bye and everything. But I already knew that wasn't allowed. Well, you know what Mom ? God handed me some paper and His own personal pen to write you this letter. I think Gabriel is the name of the angel who is going to drop this letter off to you. God said for me to give you the answer to one of the questions you asked Him 'Where was He when I needed him ?' "God said He was in the same place with me, as when His son Jesus was on the cross. He was right there, as He always is with all His children. Oh, by the way, Mom, no one else can see what I've written except you. To everyone else this is just a blank piece of paper. Isn't that cool ? I have to give God His pen back now. He needs it to write some more names in the Book of Life. Tonight I get to sit at the table with Jesus for supper. I'm sure the food will be great.

Oh, I almost forgot to tell you. I don't hurt anymore. The cancer is all gone. I'm glad because I couldn't stand that pain anymore and God couldn't stand to see me hurt so much, either. That's when He sent The Angel of Mercy to come get me. The Angel said I was a Special Delivery ! How about that ?
Signed with Love from God, Jesus & Me.

sit back and feel the Holy Spirit work in your life for doing what you know God loves "When you're down to nothing, God is up to something."

Title : This is beautiful ! Try not to cry.

=aimme=

Ordinaryong araw para sa isang tulad ko....

thursday, January 1, 2007 1:10 pm

Wala lang..feel ko lang ilagay ang date ngayon bilng panimula.

Maaga akong nakauwi ng bahay, quarter to 12 pa lang andito na ako. Nawalan kasi kami ng klase dahil pinapa-attend kami sa kung anong mangyayari sa conference room ng eskwelahan ko. Alam ko nman na hindi kami magkakasya lahat dun at alam ko rin na magiging "nomads" lang kami kaya umuwi na lang ako. Sa dami dami ba namang kasing inimbitahang manood na estudyante, halos buong 4th flor ng bkldg namin na may kwartong 10 mahigit, at naglalaman na higit sa bente o trenta pa nga siguro na mga estudyante sa isang room, ewan ko nga lang kung magkasya kami dun lahat...

3 lang ang subject ko ngayon, nakaattend ako ng Stat dahil yun ang 1st subject ko, 7:30-9:00 ng umaga ang klase ko na yun. 12:00nn ang pinaka-uwian ko ngayon. So since nagsimula ang kung anumang events meron sa conference ng 9:00 sayang ang 3 hours na panonood lang na kung tutuusin marami na akong nagagawa (katulad ng ginagawa ko ngayon) kaya nagpasya na lang kami ng kaibigan kong umuwi.

Ayos naman ag naging byahe ko kanina...muntikan lang bumangga ang jeep na sinasakyan ko sa isa pang kotse sa unahan. Byaheng pa dimasalang bridge nung mangyari yun. Tapos..bagamat medyo trapik..ok lang..maganda naging pagmasdan ang mga tao sa paligid eh..ok na yun!

NUng nasa blumentriitt na ako...ayos din naman ang trip. Tulad ng dati sa unahan ako nakaupo habang kumakain ng paborito kong tanghalian- Bread Pan! Tapos ang view uli sa paligid..mga ibat ibang sasakyan.Ayos naman ang nangyari sa kalsada..sa pagkakataong ito hindi naman kotse ang mababangga kundi tao mismong nakamotor!

Hay nako..hindi ko alam pero masyado na akong nagiging malapitin sa disgrasya ngayon. Iniisip ko nga nung nangyari ang ganoon kanina, kung balak akong kunin na...h'wag naman sa aksidente na magmimistulang kaawa-awa ang labi ko. Gusto ko naman yung hindi trahedya o aksidente ang pagkasawi ko. Ayos din mag-isip eh noh?! Hmp! hehehe...kaya naman kasi ako nakapagisip ng ganoon ay dhil sa araw na 'to tatlong beses akong nakakita ng karo ng patay. Tapos sa bawat pagkakita ko ng ganoon parating muntikan na nabubunggo ang sasakyang sinasakyan ko! Pero sa awa naman ng Diyos..heto pa rin ako nakauwi ng ligtas at may pagkakataon pang humarap sa susunod pa na araw.

Maraming gawain sa school pero hindi ko magawa...tinatamad kasi na ewan! Dapat nga english na ang ginagawa ko ngayon dahil yun lang naman talaga ang dahilan kung bakit binuksan ko ang kompyuter. Pero hindi ko pa rin ginawa. Ewan! Ewan ko kung ano ang gusto kong gawin! Hay nako...mukha lang akong busing tao sa tingin ng iba dahil ayaw ko kasing paistorbo pero ang totoo nyan wala naman talaga akong ginagawa. Hindi ko rin magawa ang mga dapat kong gawin. Basta kasi gusto ko lang na mag-isa.

Ngayon siguro matutulog na lang muna ako...baka sakaling gumanda ganda ang mood ko. Baka rin kasi kulang lang din ako sa tulog kaya ganito kaya yun na muna ang gagawin ko. Marami sana akong gustong i-post dahil maraming nangyari sa akin nung mga nakaraang araw na lumipas pero hindi na muna sa ngayon. saka ko na lang i-post kung dapat ko na nga ba i-post yun. Pagiisipan ko muna.

****************
I just dropped by to update this blog...yun lang!

Sige...baboo...

Maghintay na lang 'tong blog na to sa sususnod kong post...kung magigising pa ako mula sa pagkatulog ko! wehehehe...


=maemi=

Kasalukuyang nasa kompyuter shop

Nasa computer shop ako ngayon...actually hindi ko na gawain 'to pero andito na naman ako ngayon. Importante naman kaya ok lang...pero pwede naman sa bahay na lang kung tutuusin...

Sinamahan ko ang kaibigan ko dito sa computer shop..kung anuman ang pangaln ng computer shop na ito ay hindi ko na alam..basta nagpapatulong lang sa akin ang kaibigan ko kaya ako andito ngayon.

**********************

Kasalukuyan akong nagtata-type na maaaring i-post...wala kasi akong magawa kaya ito ang naisipan ko. Samga mambabasa ng ko sa blog na 'to (kung meron man) ituring nyo na lang na walang kwenta itong post na ito...


**********************

Uwian na namin kanina pa...maayos naman ang naging araw ko sa eskwela kahit na ang utak ko ay hindi gaano gumagana...nakiayon pa rin sa akin ang magandang tadhana..

NApuyat ako kagabi dahil sa sobrang pag-aaral sa accounting na wala namang nangyari. Indi ko rin naman nasagutan ang mga assignment dahil hindi ko maintindihan kung paano.Doon naubos ang oras ko sa pagtitig lang sa libron na sa halip ang inasikaso ko ay yung report ko sa marketing ngayon!

2:00am na ako natulog...halos lahat na nilubos-lubos ko na sa paggawa...lalo lang kasi akong maghahabol kung ipapagpabukas ko pa, sabi ko sa sarili ko, kaya yun..habang nasa byahe...mata ko bumabagsak,mahapdi ang mata,masakit ang ulo at medyo bangag na nung makarating ako ng school.

Pero tulad ng sinabi ko kanina, umaayon naman sa akin ang tadhana...napakabuti pa rin sa akin ng panahon,ng oras,ng pangyayari, o kung anu pa man...Mabuti pa rin sa akin si GOD kahit medyo..ga2x-ga3x ako sa lahat ng bagay...

Naging maayos naman ang naging utak ko sa english kahit na antok, nakasunod pa rin sa discussion. Kahit hindi ako nagbukas ng libro dun, buti na lang at hindi nagkaroon ng recitation. Pero wala rin naman akong dapat ipagalala pa ron kasi simula pa lang ng midterm natawag kaagad ako (actually nung monday lang ako natawag) kaya wala akong problema..

Nung accounting subject na ( ang pinakamamahal kong course) mabuti naman at himalatalaga nakasunod ako sa topic namin ngayon. ISa pang mabuting nangyari..hindi nagkaroon ng oral recitation sa binigay na assignment.YAri ako kung magkaganoon kasi wala akong ni isang sagot dun! wala akong kaide-ideya kung paano sagutan. Pero yun nga...umayon sa akin ang kabutihan ng araw ngayon at at hindi ganoon ang mga nangyari. Napuri pa nga ako dahil sa maayos kong pagkakagawa ng "Aging schedule" ng "accounts receivable". Alam kong hindi ka nakarelate sa sinabi ko kaya h'wag mo na lang pagtuunan ng pansin...

MArketing...bagamat pinagpuyat ko kagabi ang paggawa ng visual aids at pag-intindi sa ire-report ko. Ayos lang din na hindi natuloy ngayon. Wala ang prof ko kaya may nagsubstitute na isang prof. BAgamat wala ang tunay kong prof sa subject na 'to ayos nga lang dahil hindi ako masyadong preparado sa pagre-report. Parang nawawala sa utak ko ang mga pinagaaaral ko dahil nga sa kulang ako sa tulog at parang babangag-bangag ako ngayon dito sa school.

***************************************

Ayos na sa akin ang nangyari ngayon...bagamat ordinaryong araw..maswerte pa rin ako dahil nakakpasok parin ako. Pero next time, ayoko na uli maranasan ang ganito...HIndi kasi maganda ang pumasok sa school na parang hinang-hina ang utak mo dahil sa pagpupuyat lang. MAhirap makapag-focus...KAya next time...hindi na uli mauulit!

**************************************
Bukas,,, Puro math ang kahaharapin ko. Walanaman akong dapat ipagalala sa kung anumang mangyayari kasi alam ko naman ang lesson. Kung baka sakaling may recitation, ayos lang na matawag ako pero imposibleng matawag ako dahil natawag na ako ulit. PAnsin ko nga, kapapasok pa lang ng midterm in demand na kaagad ang pangalan ko. Masyado rin loaded ang sched ko sa mga school works..kaya nakakapagod! Kaya pagkauwi ko sa bahay...tulog muna ako dahil kahit hanggang ngayon, nagta-type na nga ako dito sa post kong hmm...ewan! antok na antok pa rin ako!

**************************************
Sa ngayon ito na lang muna post ko. Sinasamantala ko na ang time dahil ngayon lang ako nagkaroon ng time para makapagpost uli...

Sana...wala lang...saka ko na lang sasabihin!

baboo na muna...


zzzzzzzz....(-_-)


=maemi=

P.S.
Halatang may tama pa ako ng puyat! *yawn

Life is a matter of Choice...

Pinaka head ng blog ko pero ni hindi ko man lang nalagay ang dahilan kung bakit ito ang nilagay ko bilang “head” o “title” ng blog ko.

************************************************

“Life is a matter of choice”

Ang buhay natin ay nakasalalay sa ating desisyon. Totoo…dahil sa bawat ginagawa natin gumagawa tayo ng desisyon na syang nagpapaandar sa buhay ng isang tao.

Ang salita o ekspresyon na..”bahala ka, desisyon mo yan!” isang salitang nagpapakita na ang buhay ng isang tao ay nakasalalay talaga sa kanyang mga kamay. Indi mo ito makikita sa ibang tao at hindi ibang tao ang gagawa ng desisyon para sa’yo kundi ikaw lang, wala ng iba. IKAW! Ikaw lang ang may karapatang pagganahin ang buhay mo.


Pero bakit nga ba may pagkakataong, ginusto natin ang isang bagay at pinili nating ang desisyon na dapat makuha natin ang bagay na iyon pero hindi nangyayari?…

Maaring may ibang desisyon na hindi aakma para sa gusto mong mangyari. Maaring may humadlang o may pangyayaring nakapagpabago ng desisyon mo kaya ang nauna mong desisyon ay hindi na nangyari. O kung hindi naman may mga desisyon ka sa buhay mo na kahit gustuhin mo man mangyari ay hindimangyari yari dahil napaka-imposible nga namn mangyari..talagang hindi mangyayari yun! (Huwag mo ng pag-isipan dahil wala talagang mangyayaring ganoon…imposible na nga eh!)

Meron din namang, hindi mo ginusto at wala talaga yun sa pinili mong desisyon pero ayun ang nangyari….

Masasabi kong pagsubok yun sa buhay ng isang tao… Basta basta dumadaan ito sabuhay ng tao para tignan kung paano mo mabibigyan ng solusyon ang mga pagsubok na yun. Sa pag-iisip na yun, gumagawa at pumipili ka ng desisyon para malagpasan mo ang mga pagsubok na iyon..


Meron din namang desisyon na nakagawa ka at ganoon nga ang nangyari…

Marahil masasabi mo sa sarili mong nakagawa ka ng isang tamang desisyon dahil nangyari ang ginusto mo.

**********

Sa buhay ng isang tao, bawat isa ay binigyan ng sari-sariling buhay para paganahin ‘to. Nasa tao na lang kung paano nya ito pagaganahin. Gawin nya man mabuti o masama ang sarili nya..desisyon nya yun at wala tayong magagawa.


Sa bawat buhay ng tao, hindi nawawala ang gumawa ng desisyon sa kanyang buhay. Binigyan tayo ng buhay para mabuhay sa mundo na masyadong palaisipan ang dahilan pero gayun pa man, patuloy tayo sa pagawa ng kung anu-anong bagay para magpatuloy at tuloy- tuloy ang buhay natin dito sa mundo.


Sa isang buhay ng tao, mahalaga ang paggawa ng desisyon dahil ditto nakasalalay ang kinabukasan ng buhay nya, maging mabuti man o masama ang kahihinatnan basta may pinipili kang desisyon saiyong buhay, ito ay patuloy na aandar at makikipagsapalaran .


Nakasalalay ang buhay ng tao sa desisyong mapipili nya kaya sana sa bawat isa sa atin ay magkaroon ng isang mabuting at tamang desisyon para sa pagkakaron ng magandang kinabukasan ng kanyang buhay!

KAya...

"Life is a matter of choice!"




=maemi=

Paano ang maging masaya??

Hay nako.....ano na naman bang klaseng pakiramdam 'to?! Ewan ko ba pero parang may kulang pa sa lahat ng ginagawa ko! Hindi ko alam kung ano yun pero alam ko meron!


********************************

Pano ba maging masaya??

isang simpleng tanong pero mahirap maipaliwanag pero nararamdaman. Mahirap masagot pero alam mo kung ano, bakit, at paano...


*******************************

Parang kasing ang hirap malaman para sa akin na totoong masaya ka. Yun bang masasabi mo sa sarili mong ang saya at napakasaya mo talaga...

Sa isang tulad kong medyo seryoso sa buhay, paano nga ba ako nagiging masaya?

ang makasama ko ang pamilya ko, kumpleto kami at maayos ang aming buhay...isang paraan na yun para masabi kong masaya ako at nagkaroon ako ng ganitong buhay.

ang magkaroon ng kaibigan bagamat hindi ganoon karami pero tunay, mapagkakatiwalaan,masayang kasama at handang dumamay sa oras na kailangan mo sila, dagdag pa ang magpalakas ng loob, masaya na rin ako at nagkaroon at nakilala ko ang kagaya nila.

ang pagkakbigo sa minamahal..bagamat nakaramdam ako ng panghihinayang dahil wala akong nagawa at nasabi tungkol sa aking narramdaman kaya sya nawala ng tuluyan sa'kin, masaya na rin ako dahil marami akong natutunan at nagkaroon ng matatg ng prinsipyo buhat sa naidulot na sakit na yun.

buhat uli sa minahal na dumating sa buhay ko ngayon, masaya na rin ako...bagamat hindi pa ako sigurado pa sa nararadaman ko, masaya ako at dumating sya sa buhay ko. Mula sa pagkakabigong naranasan ko, nabago nya yun, buhat sa pagkahina ng loob ko, napalakas nya ngayon, buhat a maling gawain na nagawa ko, naisasatama ko na rin ngayon, at higit sa lahat buhat sa maling desisyon na nagawa ko, nakakapag-isip na ako ng tamang desisyon sa bawat gagawin ko. Masaya na rin ako at nagkaroon at nakilala ko ang tao na 'to.

Sa pag-aaral, masaya ako dahil hanggang ngayon ay nakakapag-aral ako sa kolehiyo at di maglalaon ay makakapgtapos na rin. Bagamat mahirap ang pinagdadaan ko, masaya ako na patuloy akong lumalaban.

Sa mga problemang kinakaharap ko, masaya ako dahil doon ako natututo. Dahil din doon, nasusubukan ang katatagan ko sa pisikal, ispiritwal, emosyonal at higit sa lahat ispiritwal. Masaya ako at nagkakakroon ako ng mga pagsubok sa buhay dahil sa maikling buhay na 'to nabibigayan ako ng mga bagay na napapagtagumpyan.

Sa buhay ko, masaya ako at naririto pa ako sa mundo. Patuloy pa ring umiikot ang buhay ko na sumasabay sa ikot ng mundo. Masaya akong nakakaramdam ako. Nararadaman at nakikita ko ang pamilya, kaibigan at minmahal. Masaya akong nararanasan ang hirap, pagod, sakit, takot, iyak at tuwa. Masaya ako at nabigyan ako ng pagkakataon mabuhay sa mundo. Masaya akong malaman na 18 yrs na akong nabubuhay sa mundong ito. Masaya akong nabuhay na isang tao at nararanasan ang mabuhay sa mundo ng ganito.


Marami pang dapat ikasaya sa mga natatanggap ko sa buhay ko. Ang mga nabanggit ko sa taas ay yung pangunahin na dapat ko talaga ipagpasalamat. Kung tutuusin ano pa ba ang dapat mong hanapin kung ganyan pala kaganda ang nararanasan mo at natatanggap mo sa buhay mo? Sino pa ba ang hindi magaging masaya sa ganyan??

Pero bakit parang sa kabila ng lahat ng iyan, parang meron pa ring kulang?? May isang parte pa rin sa sarili mo na naghahanap pa rin ng masasabi mong "tunay" na kaligayahan. Yung parang hindi ka na maghahanap ng ano pang magpapasaya sa'yo dahil natagpuan mo na yon....

***********************************

"Ang maging kontento sa isang bagay ay isang paraan para makamit ang isang kaligayahan o para maging masaya ka."

Kung tutuusin, totoo yun! Ang maging kontento ka at ipagpasalamat mo sa Kanya ang mga natatnggap mo sa buhay mo, isang paraan na yun para maging masaya ka. Ba't ka nga ba maghahangad ng isang bagay na lam mong parang ang hirap abutin? sasakit lang ang isip mo sa kakaisip kung paano maabot yun kung hindi naman pala kaabot-abot ang iniisip mo. Pero we also have to consider the fact that, we are craving because there is something that we must have to supply our satisfaction. Parang..we want something to have new environment, new knowledge, and to improve also ourselves.

HIndi rin kasi masasabi sa mga tao na kuntento na sya sa buhay nya hanggat may natutuklasan pa syang iba. HIndi mo rin masasabi sa kanila na kuntento na ang mga tao sa mga bagay na natatanggap nila kung hindi rin naman sila nasa-satisfy.Hmmm...siguro parang dapat mas sabihing..."you are contented because you are satisfied" pero kailanman hindi pwedeng masabing kuntento ka sa isang bagay pero hindi naman pala nakakapagsatisfy ng gusto mo. Para sa akin hindi matuturing na kaligayahan yun. Kung tutuusin, pasakit ang gagawin mo nun sa sarili mo.

So, i think there should be a satisfaction to yourself to be contented on what you have and what you are doing. YUn siguro ang makakapagpasya sa mga tao...


"H'wag maiingit"

Parang counter-part lang din 'to ng "pagiging kuntento" pero to happy in terms of "hwag mainggit" maybe, try to think positive. Think of a something na masasabi mo sa sarili na "kaya ko rin yan!, Magkakaron din ako nyan!" in a way na hindi ka magmamayabang and in a a way na pagsisikapan mo ang mga bagay na gusto mong makuha para hindi ka makaramdam ng inggit sa iba.

I think I dont have to explain more about this dahil hindi ko naman tipo ang pa-inggit inggit sa iba. KAsi ang tanong at sagot dyan.."ba't kailangan ko mainggit? kung kaya nila yan, makakaya ko rin. Kung nagkaroon sila ng ganyan, kaya ko rin magkaroon!" From that thinking, masasabi mong positive thinker ang isang tao and there is nothing to be envy about...From this, magiging masaya ka at the same time magiging magand rin ang outlook mo in life.

"Think positive"

............


"Be true to yourself"

MAhirap kasi ang magkunwari sa sarili mo dahil kahit kailan hinding-hindi mo ito madadaya! Siguro kailangan mong iwasan ang pagtatago ng tunay mong nararamdaman. Bagkus, i-express mo yun. Try to avoid din ang pagsisikreto sa mga bagay-bagay dahil dun minsan nakukulong ang sarili ng isang tao. Dapat palayain mo ang sarili mo...(parang sa modess) dahl dun kalang talaga sasaya. Ang hirap maging "great pretender" dahil hindi mo nae-express ang tunay na nasasaloob mo. Honestly speaking, kaya siguro, nakakapagtanong ako sa sarili ko kung paano maging mapasaya is because hindi ko namamalayang isa na pala akong "great pretender"! "great pretender" talaga dahil I always used tohide my feelings. Lagi kong pinapakita sa tao kung "ano ang dapat na maging ako" at hindi yung kung "sino talaga ako". Unconciously, hindi na pala ako nagiging totoo sa sarili ko, kaya minsan dahil sa hindi ko pagiging totoo hindi ko na tuloy alam kung ano ba talaga ang ugali ko. Kung ganito ba talaga ako o part lang pagkukunwari ko. So to solve this problem of mine, i try to observe myself and start to express my feelings para mapakita ko,kung sino talaga ako and to avoid misjudgement...


"Lastly, love yourself"

Ika nga: "walang magmamahal sa sarili mo kundi ikaw lang!" If you dont love yourself, you will feel hatred for the rest of your life! (o.a but its true) Kasi kung sarili nga hindi mo kayang mahalin, makakaya mo pa bang magmahal ng iba. So if you dont love yourself, definitely there is no way to be happy. Kasi sometimes love is the root of happiness. If you feel loved, you will also feel happiness, Then kung may taong nagmamahal sa'yo syempre matutuwa ka rin. Parang ganoon...you must love yourself for the sake of not only for your own happiness but also forthe sake of bringing happiness to others.


Marami pang dapat i-mention on how to be happy pero iiwanan ko muna ng ganyan...

************************************

So, sa tanong kong "paano ba maging masaya?" Actually may kasagutan na talaga pero nasa akin na lang talaga ang problema kung bakit natatanong ko pa 'to sa sarili ko na dapat ay hindi na!

Para kasing hindi ako satisfied sa ginagawa ko. I exert effort sa lahat ng ginagawa ko pero hindi ko alam if I'm giving my best. That is why, I dont feel satisfy on what am I doing. so dahil sa lack of satisfaction, its obviously lack of contentment! Kaya ngayon ang utak ko parang sabog na hindi ko alam kung bakit kailangan ko pa maisip ang ganitong bagay.

Another reason,...Kaya kong maging mabuti sa harap ng ibang tao, kaya ko rin maging isang mapagkakatiwalaan at tapat na kaibign pero ang maging tapat sa sarili koat walang pagkukunwari at tinatago...medyo mahirap ma-attain. Minsan kasi kailangan talaga magsuot ng maskara to cover up the feelings, kung alam mong that is the best way to cope up with them. MAhirap din kasi magpakatotoo kung makakanakit ka ng tao but then, you must be true to yourself, express your true feelings, dahil kung hindi ka magiging totoo lalo ka lang mahihirapan at lalo mo lang din pahihirapan ang ibang tao. sa pag-iwas mo sa pananakit ng tao dahil sa pagkukunwari, lalo mo lang sila masasaktan...

Siguro...may problema lang talaga sa akin kaya nakakapagtanong ako sa sarili ko ng ganito... Pero ika nga....

"the unexamined life is not worth living!" kaya sa tingin ko ayos lang din ang makapg-isip ako ng ganito para madagdag ko ang kaalaman ko sa buhay...

:)

******************************************

Paano maging masaya??

NAsagot na...naibigay na ang sagot but still, I need to find another answer that will satisfy myself. Sa ngayon habang hindi ko pa natutuklasan ang dapat ko pang matuklasan tngkol dito, siguro,..susubukan kong pasayahin ang mga tao sa paligid ko para maiba naman. Hindi ako magiging clown, o "comedy queen" sa harap nila para magpatawa! Basta I will make them happy na somehow maaalala nila ang nagawa ko para sa kanila. Yun din siguro ang maganda mission-"ang mag-iwan ng bakas!"Hmmm..malay ko...isa yun sa mga sagot kung paano ako magiging masaya....

******************************************

So paano...ili-leave ko muna ang post ko with an open question of...

Ikaw, paano ang maging masaya?



keep smiling...


:)


=maemi=

Panira ng araw ko...

Hindi maganda ang unang araw ng "balik-eskwela" ko ngayon. Masyado akong nag-expect na magiging maganda ang balik ko dahil wala akong naging problema sa mga exams bago ako nagbakasyon. Pero ngayon wala eh...Actually isang subject pa lang naman ang nakita ko na ang resulta pero sa lahat hindi pa.

HIndi naging maganda ang resulta ng accounting prelims ko. Pero kung tutuusin hindi pa talaga yun ang resulta dahil may part-two pa yun sa friday. Pero kahit na! Major ko yun at prelim exam pa kaya talagang nag-aalala ako. Nung binigay din kanina yung mga resulta ng quizzes ko kung "quizzes" nga bang matatawag yun, hay nako! hindi rin ako natuwa... Ang bababa! HIndi ko rin naman alam kung nirerecord nga yun ng prof ko dahil lagi sabing nya "try" lang daw yun! Malay ko...kung "subok" nga lang yun...hmmm...ok lang kahit hindi i-record kasi nga mababa pero kung nirerecord, ewan ko pero siguro ok na rin baka sakaling humatak pataas pero malamang hatak pababa yun!

Sa ilang mga alam ko talaga quiz yun at hindi sinabing "try" lang tingin ko naman baka dun ako bumawi sa mga mababang grades ko. Dun na lang talaga nakasalalay ang magiging grades ko sa mga quizzes pangbawi. Sana nga makabawi ako dahil dun amko umaasa. Sa Prelim exams, magre-retake kaming lahat dahil lahat kami hindi nakapasa! Ang laki din ng hinayang ko kasi 1% na lang para pasado na ako hidi pa umabot! Hay nako! HAy nako! Kainis! Lokong mga theories kasi na yan eh! Di bale nang maraming i-analyze at problem solving tungkol sa bank recon recon na yan, yang find the beginning and ending deposit in transit, dagdag pa ang proof of cash at outstanding checks! Di bale nang maraming binigay na problem na ganoon h'wag lang tadtadrin ng mga definition of terms. Hay nako...nakakapanghina! Pero in fairness, marami rami rin ang tama ko sa type ng exam na ganoon pero mas malaki lang talaga ang nakuha kong points sa mga solving. Kainis talaga! NAkakapanghinayang ang 1% na lang! Hmp! di bale...kailangan kong bawiin na lang talaga sa part two ng exam ang grades ko...sayang kaya ko naman atang maihabol eh...

Basta mag-aaral na lang ako...mamaya tapos nito, bago ako matulog!


***************************************

Hmm...kala ko nung matapos ang delubyo ko nung 1st sem sa accounting hindi na ako makakapagsulat ng kagaya ng ganito.."nakakapanghinayang ang grades, kinulangan pa ako at hindi umabot...tapos dagdag pa ang mababang grads na nagaalala na naman ako kung papasa ba o hindi.." HAy nako! nagsasawa na rin ako sa kakaisip pero hindi nawawala sa isip ko! Akala ko nitong 2nd sem magiging maayos na ang lahat basta makatakas at malagpas ko lang talaga ang 1st sem pero nagkamali ako! Tuloy tuloy pa rin ang pag-aalala ko! Minsan iniisip ko, siguro pag nabahiran talaga ang grades mo ng mababa at nakaranas ka ng muntikang hindi makapasa, parang prone ka na sa lahat ng pwedeng kamalasang mangyayari sa pag-aaral. Parang bang pwedeng ihalintulad sa "usog" o "bati" ika nga. Sabi pag once na nabati ka ng isang taong may "usog" at hindi ka pa nagkakaroon ng usog eversince...magkakaroon ka na rin ng kakayahang maka-usog ng hindi mo mamamalayan!

Parang yung lagay ko nung accounting 3 ko nito lang last sem. Yun nga, iniisip ko, dahil sa nabahiran na ng "usog" ng mababang mga grades ang mga grades kong hindi pa nagkakaroon ng "usog" nayun eversince na tumuntong ako ng college, dahil nga sa nausugan na yun, prone na ang mga grades ko ngayon sa mga mababa (exclusively for accounting subject lang hindi damay ang iba!) YUn ang kauna-unahang nabahiran eh! Major pa naman,,,HAy nako, nakakasawa ng isipin pero hindi pwedeng hindi mo isipin dahil major ko yun! Yun ang pinaka-importante sa lahat!

HAy nako...alam kong problema ko naman 'to this sem but since ako yung tipo ng taong kapag may nakikitang problema ay gumagawa kaagad o nag-iisip kaagad ng solusyon, nakaisip na ako agad ng solusyon!

KAilangan ko lang na naman siguro dagdag pa ng attensyon sa pag-aaral ang accounting subject na 'to. Hindi siguro sasapat at babagay sa accounting ang "may alam ako kahit papaano" sa mga lesson, hindi rin siguro tama na "may sagot ako sa exam kahit papaano.." Hindi ata pwede yun saaccounting dahil hindi kakayanin at hindi talaga aabot ang "kahit papapano" para makaabot at makapasa sa subject na 'to! Dapat siguro kapag lesson, talagang naiintindihan ko. KApag may exam...MAy sagot ako! Dapat sigurado ako at hindi nagaalinlangan sa mga sagot.

Solusyon: DAGDAGAN PA ANG ORAS SA PAG-AARAL...

***********************************

NAg-aaral naman ako...pero hindi yung tipong dapat karirin! Pakiramdam ko kasi masisiraan ako ng ulo, weird, at wala man lang time para magsaya! Siguro mukha lang akong seryoso dahil given na talaga sa itsura ko yun, yung tipo siguro ang tingin ng iba sa akin ay masyado akong pala aral, pero hindi ako ganoon! HAy nako...kung alam lang nila...

Kung sa room nakikita nilang nag-rereview ako...hindi totoo yun! hehehe...nagpapaalis lang ako ng antok nun! o kung hindi naman...kunwari para may ipakita lang na may ginagawa ako kahit wala! MInsan nang ti-trip din sa mga kaklaseng parang kabado lagi kung magkakaroon ng exam o hindi...Kunwari pa review review ako kaya tatanungin nila ako, tapos pag sinabi kong meron, kabado na yun! saka ko na lang sasabihin na wala at nagloloko lang ako kung nakikita kong medyo natataranta na sila! wehehehehe....BAD!

Minsan nagre-review naman talaga ako sa room kaya lang hindi yung tipong bulgar...ang pagre-review ko...sa utak ko! Yung tipong hindi na ako maghahawak ng papel para magkabisado kung may pinakakabisado man.. dahil kabisado ko na yun, YUn nga nasa utak ko na! Ang gagawin ko na lang...yuyuko ako sa upuan ko na parang nasa posisyon ng natutulog pero nagre-review na ako sa utak ko nun. KUmbaga eh..utak ko ang reviewer ko! Minsan nagtatanong din yung mga kaklase ko kung nakapagreview na ako kasi mukhang hindi nga ako nababahala...sinasabiko na lang na tapos na.. Stock knowledge na lang ang gagawin ko na minsan...ganoon na talaga ang gawain ko sa oras na tinatamad ako magkabisado ng pagkarami-rami tapos hindi naman pala ganoon ang exam!

*************************************

Hmm...medyo nabago na ang mood ko ngayon habang nagsususlat ako dito...nakakatulong din pala talaga ang magkaroon ng blog ano kasi nasasabi mo kung anong gusto mong sabihin.. Kung sasabihin ko kasi sa mga tao dito sa bahay ang problema ko sa accounting, ewan ko lang kung maka-relate sila! BAka pag sinabi kong " yung credit memo nung july ay kailangang i-deduct sa deposit in transit beginning tapos yung total i-add sa cash receipts ng book record, tapos i-deduct naman ang cash receipts bank record sa mga credit memo ng kasalukuyang buwan which is august tapos yun na ang ending deposits in transit" sa palagay mo makaka-relate sila??

Kung baka sakaling may nagbabasa rin ng blog na ito at nabsa ang sinabi kong ganyan...tapos hindi accounting student..makakarelate ka ba sa sinasabi ko?? MAlamang hindi! kaya hindiko na lang sinasabi angproblema ko sa accounting dahil wala rin namang makakasagot!

At least dito sa blog na 'to..hindi ko talaga kailangan ng sagot dahil wala akong aasahan na sagot mula dito. Ang mabuti na lang dito sa blog, at least nasasabi ko kung ano ang gusto ko na kahit wlaang maka-relate..ok lang basta nasabi ko ang nasasaloob ko.

************************************

Lokong accounting talagang yan! Dati hindi ko gusto ang course na 'to pero nagustuhan ko lang nitong nahirapan ako nung 2nd yr 1st sem. Delubyo sa akin pero dun ko na-realize na gustong-gusto ko ang subject na 'to. KAhit pahirap talaga ang mga topic dahil puro analyzation ok lang kasi parang nacha-challenge ako. KAhit talaga panira ng maganda mong araw ang subject na 'to dahil masyado kang pinag-aalala, ok lang talaga dahil alam mong pag nalamapasan mo, natututo ka. At kahit na minsan gusto ka na pasukuhin sa lahat ng pahirap na dala ng subject na ito na talagang minsan napapaisip ka kung itutuloy mo pa ba o hindi ang course na 'to dahiol alanganin na ang grades mo, ok pa rin sa akin dahil pag nakapasa ka..alam mong may mararating ka at bawing bawi ang lahat ng paghihirap na yun.

Kaya kahit ganon ang nagiging sitwasyon ko sa subject na 'to..kahit kailan hindi ako magpapalit ng course at higit sa lahat ipapagpatuloy ko 'to! MAlayo layo na rin ang narating ko kung tutuusin..sayangkung tatapusin ko na lang bigla na wala namang natapos! HAy..kaya sana...kung gaano ko man ka-gusto 'tong course na 'to sana umayon din ang grades ko. Sana rin magustuhan ako ng course na 'to dahil ang hirap ipilit ang isang course na gusto mo pero hindi ka pala para dun...Kumbaga in term of "love" mahirap ang sitwasyong ikaw ang nagmamahal pero hindi ka naman pala mahal ng gusto mo..o nung mahal mo! Kung sa course, mahirap ang sitwasyon kahit gusto mo nga ang course na 'to pero ang corse na ito ay hindi ka gusto, aba mahirap yun! Its either mag- give up ka na lang and try to seek for something you know that will fits you! O diba parang may relate sa love?? :)

Kaya ako...I used to love my course. Then nung nagustuhan ko na...Dapat sikapin kong mapanalunan ang "heart" ng course na 'to para maging compatible kami sa isa't isa! wehehehhe...

************************************

Humaba na anamn ang post ko at nagkaroon na naman ako ng post tungkol sa pamumurublema sa accounting na talaga namang kinaaayawan ko! Di bale basta the last thing I want to say before I end up this post is...

PAPASA AKO AT GA-GRADUATE AKO SA COURSE NA 'TO!


pero sa ngayon pagtutuunan ko muna ng pansin ay yung prelim ko sa friday..kailangang makabawi eh!


wish me luck!


God Bless me!



=maemi=


adjah! adjah!

Pictures na Trip lang!

Kasisimba ko lang kanina, ayos naman ang lahat...ok lang...

Hmm...di ko alam ko pano ko sisimulang ang pananlita dito sa post ko dahil katatapos ko lang din mag-post sa isa ko pang blog. nangbatikos nanaman ako ng kung anu-ano.. Siguro yun na lang ang purpose ng isa ko pang blog. Dun na lang ako magpo-post sa oras na may gusto akong bigyan ng pansin..

*********************

NAg-post lang naman ako uli dito para ilagay ang mga pinagse-send ko na picture.Sayang at wala sa mga pictures dito ang nangyari sunog. Walang kumuha kasi sa akin eh..lahat nataranta, wala tuloy akong remembrance dun kundi ang sugat lang sa kamay ko na gawa ng lata. Hehehe..gayun pa man...ok din pala minsan na magkukukuha ka ng picture na walang dahilan.. trip trip lang.Lakas ng topak ko nung gabing yun...hehehe...Anyway...ito na yung mga pictures nung bagong taon.... Hwag ka na lang magbigay ng comments, tignan mo na lang....


First of all meet my sister joyjoy and my lola

Patulog na kami nito kaya parang medyo antok na ang lola kong pinilit kong kuhaan ng picture. actually dapat lola ko lang dahil sya ang b-day celebrant kaya lang umextra si joy joy, nakita tuloy kung gaano na kataba ang mukha nya ngayon! wehehehe.....


next......

Ito ang orocan na inigiban ko ng tubig at ginamit kong pamatay ng apoy. Andyan din ang Latang ginamit ko bilang tabo nung wala akong mahanap na tabo. Dapat kukuhaan ko pa ang x-mas lights na naputol at yung mga nasunog ng apoy kaya lang madilim at may tumiktik pa sa akin nung madaling araw na yun kaya pumasok na lang ako sa bahay. (ang haba ng description ano?)


heto na..heto na...waaaaah!






Anak ng yan! HAlatang napilitan lang ngumiti sa kamera ano? Antok na rin kasi ako nyan. Actually nasa loob pa ako ng cr nung kinuhaan ako tapos katatapos ko lang maghilamos (na hindi halata) kaya ang gulo ng itsura ko.





Tapos sasabayan pa nito........








Ang lakas ng topak eh no?! Endorser na ako ngayon ng toothpaste...sideline ko yan!




Mula sapagkawala ng sarili sa loob ng cr. Nahimasmasan na rin pagkatapos pero mas lalong lumala...kwarto naman ngayon ang setting!








Dala ng pagod at saya. dagdag pa ang makaranas ng sunog. GAnyan ang naging resulta-ASTIG! (hehehe..nag-aayos na lang ako nyan, naghahanda para matulog)




Di kalaunan.....

Ganito pala ang itsura ko pag nakapakit at tulog na... Wala trip ko lang 'to... Hindi ko kasi alam kung ano ang itsura ko pag tulog. Curious lang ako kung ano..pero ngayon, alam ko na!- CUTE! :P



Ito ang last picture na gustong gusto ko at paborito ko......

heheh..ang lakas mag drama eh no.... pero ito ang gusto ko sa lahat!






*******************************************

So pano...HAPPY NEW YEAR na lang ulit!

:)

=maemi=

Ang nagliliyab na Bagong Taon

Happy New Year dito sa blog ko na 'to! Mukhang ito na ata ang blog ko natatagal! hehehe...

January 1 na, simulang araw para sa taong 2007 pero parang halos wala pa naman akong nakikitang pagbabago. Hmmm..siguro maghintay-hintay lang ako ng ilang araw, baka siguro may makita akong pagbabago.


******************************

Tahimik ang celebration ng New year dito sa subdivision namin. Nakakagulat dahil nung nakaraang taon bago pa man magbagong taon o bago pa man salubungin ang bagong taon, nangunguna na ang mga tao na hindi makapaghintay sa papapaputok. Pero sa pagkakataong ito, halos konti lang ang nagpaputok. Hindi ganoon kaingay kumpara nung nakaraang taon. Bukod pa sa pagsalubong, Dapat nga sa pagkakataong ito, sa ganitong oras, kahit papaano may naririnig pa rin akong putukan dahil marami ang pahabol pa sa pagpapaputok pero napakatahimik at parang isang ordinaryong araw lang ang nagdaan para sa mga tao. 2:30 ng madaling araw, halos ang tahinik na ng buong paligid na dati eh..hindi ka pa ganoon makakatulog dahil asahan mong may nagpapaputok pa rin. Bakit kaya ganun ano?? Dahil kaya 'to sa kahirapan dahil sa wala at naubos na ang pera ng mga tao nitong nagdaang pasko? O..dahil sa nag-iingat na ngayon ang mga tao??

Mas magandang malaman na dahilan ay ang pangalawang tanong na nilagay ko! :)

*******************************

Speaking of "nag-iingat", Galing ako sa simbahan kagabi. Sinamahan ko ang lola ko magsimba. Pagkauwing-pagkauwi namin sa bahay tinulungan ko ang daddy ko sa pagaayos ng mga nakatambak na gamit sa garahe. Tinapon at inaayos na namin ang dapat ayusin para sa pag-iingat na oras na may malihis na paputok, walang madadamay o walang pwedeng masunugan malapit sa bahay namin.

Nilagay namin ang isang malaking karton malapit sa basurahan namin sa bakuran. Naiisip ng daddy ko, kung may baka sakaling may masunog, iyong banda sa basurahan lang at alam namin kung anong lugar lang ang pwedeng madamay. Kumbaga eh..madali naming maagapan. Nagigib din kami ng tubig sa orocan sa labas, malapit dun sa lugar na yun. "In case.." ika nga. Isa pa nawawalan kasi ng tubig sa amin ng mga ganoong oras. Naging maayos naman ang lahat. Binasa ko rin ang mga bato sa bakuran...in case may bumagsak...hehehe..patay agad!

******************************

Hindi pa man sumasapit ang bagong taon..hmmm..mga 11:40 yun ang huling tingin ko sa relo ko. Alam ko kasi masyadong maaga para tawagin kaming lahat ng daddy ko para magsindi ng "fountain" at "lusis". Yun nga, maaga kaming nagpaputok. Isang fountain at lusis pa lang ang nasisindihan nung makita kong nagliliyab na sa apoy ang karton na inayos namin ng daddy ko malapit sa basurahan. May hawak pa ako ng lusis nun pero dahil sa ganoon na ang nakita ko, agad akong pumasok ng bahay at dali-daling pumunta sa garahe kung saan andun ang malaking apoy.! As in..MALAKING APOY. Habang tumatakbo ako, napapansin ko na sa bintana ng sala na ang laki ng apoy. Medyo nairita pa nga ako dahil ang daming nakaharang sa dinaraan ko, ang mga bata o bebi nasa daanan, ang mga matatanda...hehehe..ate ko ewan ko, basta ang naririnig ko sa kanila "bilis" daw "bilis"! Syempre dahil sa medyo nakakataranta pero ang nasa-isip ko na lang ay mapatay ang apoy, di na ako nagdalawang isip na sugurin yun!

Nang makalabas ako, inisip kong gumamit ng host dahil nakasalaksak na yun sa may gripo pero naalala ko maikli nga lang pala yun at hindi aabot kaya binitawan ko kaagad ang host. Naalala kong nag-igib nga pala ako ng tubig sa orocan at malapit lang da pinangyayarihan ng sunog kaya takbo ako uli malapit sa sunog. Ang laki ng apoy, nung nilapitan ko ng malapit. Isang malaking karton kasi ang nasunog tapos naglalaman pa yun ng laman ng unan na puro foam at mayroon pa ata yung papel. Nung buksan ko ang orocan, wala akong nakitang tabo! Nalintikan na talaga ano? Kaya ang ginawa ko , nakita ko ang lata ng gatas sa lupa na ginagawang salukan sa tumutulong tubig sa aircon ng kwarto ng mama ko. Yun ang binuhat ko para buhusan ng tubig ang lintik na malaking apoy na yun!

Nung binuhusan ko, ramdam ko ang malaking apoy na kala mo lumalaban din sa'kin! Anak ng yan! naramdaman ko ang init pero hindi ako tumigil sa kakabuhos, nung makalabas na rin ng bahay ang bf ng ate ko, may dalang timba at tinulungan ako sa pagpatay. At yun..salamat at naagapan namin ang apoy. BAgo ako pumasok sa bahay, sinigurado kong wala nang bagang umuusok dun! Lahat ng usok na nakikita kong lumalabas pa sa pinangyarihan ng apoy, binabasa ko, para safe na talaga! hehehe...

****************************************

Grabeng experienced yun bago mag bagong taon. Feeling ko, isa akong super hero! hehehe...Hindi joke lang! Kakaibang experienced yun dahil first time kong maranasan kung paano ang muntik-muntikang madamay ang bahay sa sunog. O sabihin na nating masunugan! First time ko rin ang manginig ng ganoon na lamang matapos ang sunog. MArahil dahil sa taranta at takot na rin. Pero halos hindi ko naisip na delikado yun para sa tulad ko ang sugurin ang apoy ng mag-isa na wala pang gaanong back-up. Pero ayos na rin talaga at sinugod ko dahil mas mahirap kung isa akong sa naki-umpok at natakot dahil baka magbagong taon kami ng wlang bahay ngayon at hindi ako nakakapagsulat dito ngayon.

***************************************

Nung pumasok ako sa bahay na medyo nanginginig pa...hehehe..hindi halata dahil hindi ko pinahahalata. Sinabi ko na lang "Tara! GAme! Sindihan na natin ang fountain at lusis!" Hehehe ang lakas pa ng loob ko para mag-aya ano? Sayang naman kasi ang naputol na kasiyahan kaya...heheheh..sabi ko na lang din.."tuloy ang kasiyahan!"

Habang hawak ko ang lusis, alam ko andun pa rin ang panginginig ng katawan ko, pero ok lang... normal na yun dahil sa nangyari. NAkita ko ang lusis na hawak ko nung nagkasunog. Nakasindi na kasi yun nung nagliyab ang karton. Actually hawak ko pa yun at dahil sa pagmamadali, binitawan ko na lang agad. Wala namang masusunog dahil semento ang binagsakan at wlang nakakasunog na bagay.

dahil sa maaga kaming nagpaputok, maaga rin kaming natapos. NAgkaroon na lang ng kasiyahan sa loob kasi birthday din ng lola ko., mother ng mama ko. Hehehe..ayos nga eh, dahil ang birthday nya ay JAn 1, talagang simula ng taon. 75 years old na sya ngayon at talagang maganda at malakas pa rin!hehehehe...

**************************************

HAy nako..kakaibang karanasan sa simula ng taong 'to. Sana nga lang h'wag maging simula o banta yun sa mga hindi magandang mangyayari sa amin.

Mag po-post ako ng mga picture mamaya dito sa blog. Salamat sa ate ko at nagpahiram ng load para makapag-send ako at mailagay dito. Sayang nga lang at hindi ko nakuhaan ng litrato yung pinangyarihan at yung nasunog kasi nung gabi..madilim kaya hindi makita sa camera tapos nung gumising ako kanina ng maaga para kunan, nawalis at nalikom na ni lola ang abo...wala ng natira.

Sinubukan kong kunan ang nasunog na x-mas light na inabot ng sunog kaya lang ang pangit eh..kaya hindi na lang. Sinubukan ko rin ang sugat na nakuha ko sa lata ng gatas. NAgkaroon ako ng sugat sa kamay na parang hiwa ng kutsilyo. Hindi naman ganoon kalalim pero mahapdi at dumugo kaninang umaga ulit. Ewan ko kung bakit pa dumugo uli yun! BAsta ang nakuhaan ko lang ang orocan na may lamang tubig at ang latang ginamit ko bilang tabo at nagbigay ng kauna-unahang sugat ko sa daliri.

***************************************
Sa next post ko baka dun ko na lang ilagay ang mga pictures na nakuha ko. sa ngayon ito na lang muna ang kwento ko sa simula ng taon at buwan na 'to. May isa pa akong kwento na masyadong wirdo para sa sarili ko. Medyo nakakapangilabot pero ayos lang....

So, paano...HAPPY NEW YEAR dito sa blog ko. Sana marami pa akong ma-post at magtagal itong blog ko!


:)




=maemi=

P.S.
Sa ngayon ako na si maemi!